بررسی رخداد و بهبود عارضه شیشه ای شدن اندامها در کشت بافت گیاهی

شیشه ای شدن بافتها عارضهای فیزیولوژیکی بوده که به عنوان یک مشکل جدی به ویژه در کشت بافت گیاهان چوبی ظاهر میشود. شاخه ها و بافتهای شیشه ای شده به شکل غیرطبیعی سبز کمرنگ، بسیار شفاف، ضخیم با آبگیری زیاد بوده که به راحتی شکسته میشوند. در مطالعات قبلی برای دستیابی به تکنیک کشت بافت در گونه های متعدد اکالیپتوس، این عارضه اغلب در گونه ای به نام E. camaldulensis و E. viminalis به عنوان عاملی محدودکننده ظهور و بروز میکرد. با تکیه بر منابع و گزارشهای پیشین، نوع و غلظت ژل، نوع و اندازه ظرفهای کشت و نیز استفاده از ترکیبهای شیمیایی برای کنترل پدیده ضد شیشه ای شدن مورد بررسی قرار گرفت. درصد محتویات آبی با بهره گیری از فیتوژل به طور معنی داری بیشتر از آگار بود. به علاوه شاخه های اکالیپتوس کامالدولنسیس در محیط جامد شده به وسیله باکتوآگار سطح کمتری از آلودگی را نشان میداد. استفاده توام از باکتوآگار و ماده ضد شیشه ای شدن بافتها موسوم به EM2 این پدیده نامطلوب را در گونه کامالدولنسیس به طور معنی داری کاهش داد. نتایج همچنین نشان دادند که تفاوت معنی داری در بکارگیری غلظت مختلف باکتوآگار در کاهش عارضه در گونه ویمینالیس وجود ندارد، اما استفاده از EM2 در غلظت 5 گرم در لیتر بهطور معنی داری این عارضه را کاهش داده و بهبود میبخشد. اگرچه میزان پرآوری در تکثیر گونه ویمینالیس پس از استفاده از EM2 مختصری کاهش یافته، ولی کیفیت گیاهکهای تولیدی مطلوب و عاری از آثار بافتهای شیشه ای در گونه اکالیپتوس ویمینالیس بود.