فراوانی نقص آنزیم گلوکز-6- فسفات دهیدروژناز (G6PD) در مراجعه کننده به آزمایشگاه رفرانس زاهدان جهت آزمایش های قبل از ازدواج

کمبود آنزیم G6PD شایع ترین نقص آنزیمی شناخته شده در انسان است. این نقص معمولا بدون علامت است ولی در صورت تماس فرد با مواد شیمیایی اکسیدان یا مصرف باقلا، علائمی از قبیل کم خونی همولیتیک حاد و هیپربیلی روبینمی بروز می کند. هدف مطالعه حاضر تعیین فراوانی کمبود آنزیم G6PD در مراجعه کنندگان به آزمایشگاه رفرانس زاهدان جهت آزمایش های قبل از ازدواج بود. همچنین شاخص های خونی افراد دارای نقص G6PD و اشخاص طبیعی مقایسه شد.
این مطالعه توصیفی بر روی 1340 نفر از مردان مراجعه کننده به آزمایشگاه رفرانس زاهدان از بهمن ماه 1386 تا پایان اسفند 1387 انجام شد. در نمونه های حاوی EDTA، آنزیم G6PD به روش کیفی فلورسانس لکه ای مورد سنجش قرار گرفت و در نمونه های معیوب نقص آنزیم به طریق کمی نیز تایید شد. در نمونه های دارای نقص آنزیم و همان تعداد نمونه فاقد نقص آنزیم G6PD تعداد لکوسیت ها و شاخص های گلبول قرمز با هم مقایسه شد. از نرم افزار Sigmaplot و آزمون t-Student جهت بررسی معنی داری اختلاف در دو گروه استفاده شد و فاصله اطمینان کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
کمبود G6PD به روش کیفی در 84 نفر از 1340 نفر شناسایی شد و این نقص در 79 نفر آنها به روش کمی نیز تایید شد. لذا شیوع نقص آنزیم G6PD با هر دو روش کمی و کیفی 9/5درصد محاسبه شد. بین افراد طبیعی و دارای نقص آنزیم تفاوت معنی داری در تعداد گلبول های سفید، گلبول های قرمز، غلظت هموگلوبین، هماتوکریت، MCH و RDW-SD دیده نشد. با این وجود در افراد دارای نقص MCV به طور معنی داری بیشتر و MCHC و RDW-CV کمتر از افراد نرمال بود.
نتایج این تحقیق نشان داد که نقص آنزیم G6PD در شهر زاهدان 9/5درصد است. اندازه گیری های کمی نشان داد که احتمالا نقص آنزیمی غالب در زاهدان از کلاس I یا II است.