بررسی نقش فاکتورهای روانی اجتماعی در بیماری لیکن پلان دهانی

لیکن پلان یک بیماری مزمن پوستی مخاطی است که اغلب حفره دهان را درگیر می کند. اگرچه پاتوژنز و علت دقیق آن ناشناخته است، گزارشاتی مبنی بر ارتباط آن با بیماری های ایمونولوژیک و فاکتورهای روانشناختی وجود دارد. نقش فاکتورهای روانی اجتماعی به خصوص افسردگی واضطراب در پاتوژنز بیماری لیکن پلان دهانی مورد بحث است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط این فاکتورها با لیکن پلان دهانی صورت گرفته است. این مطالعه توصیفی تحلیلی، در بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی زاهدان از خرداد 86 تا خرداد 87 انجام گرفت. تعداد 160 نفر در 3 گروه مبتلا به لیکن پلان دهانی، گروه کنترل مثبت(شکایات دهانی بدون ضایعه مخاطی) و گروه کنترل منفی (افراد طبیعی) با استفاده از پرسشنامه های اضطراب بک (BAI)، افسردگی بک (BDI) و وقایع استرس زای زندگی بررسی شدند. سپس اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون کروسکال والیس و من ویتنی و نرم افزار SPSS15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و 05/0P<معنی دار در نظر گرفته شد. براساس آزمون من ویتنی بیماران مبتلا به لیکن پلان و گروه کنترل مثبت سطح اضطراب، استرس و افسردگی بالاتری نسبت به گروه کنترل منفی داشتند (05/0P<). اما براساس این آزمون تفاوت معنی داری بین سطح استرس، اضطراب وافسردگی گروه لیکن پلان و کنترل مثبت وجود نداشت (05/0P>). به نظر می رسد فاکتورهای روانشناختی درسبب شناسی لیکن پلان دهانی موثر باشد. این فاکتورها می توانند شروع کننده واکنش های خود ایمنی مختلفی باشند که در پاتوژنز لیکن پلان نقش دارند.