فرصت پرواز

قلم نمی چرخد و ذهن یاری نمی کند. گویا بار سنگینی بر خود احساس می کند و ذهن را یارای تصور فضیلت این ماه بزرگ نیست. ماه مبارک رمضان، یعنی یک ماه نور یعنی قدم نهادن به وادی طور. ماه مبارک رمضان، یعنی حرکت به روی پلی از خود تا به خدا، یعنی بهانه ای برای صعود.
ماهی که لحظه لحظه اش برکت است و لطف خدا فوج فوج سرازیر، و خوشا بر آن کس که بر این موج بنشیند و تا سر منزل مقصود حرکت کند. در ماهی که حتی به نفس ثواب تسبیح دهند و به خواب ثواب عبادت، پس تسبیح چه منزلتی دارد و بیداری چه اجری! پس خوشا به حال ذاکران و خوشا به حال عابدان که نعمت قرب نصیبشان شود و «طوبی لهم و حسن مآب»1در ماهی که یک آیه قرآن ثواب ختم قرآن دارد. خوشا به حال آنان که دائم مشغول و مانوس با قرآن هستند که «لا تلهیهم تجاره و لا بیع عن ذکر الله »2 و چه زیباست ندای «و اذا سالک عبادی عنی فانی قریب»3. نکند ما گدایان کاهلی باشیم که حتی توفیق مسئلت از درگاه احدیت نداشته باشیم و آهی از جنس نیاز برنیاوریم؟! که در این صورت جز خودمان مسئول سرنوشت شوممان نخواهیم بود.