بررسی موارد همراهی هیپرپاراتیروئیدیسم در بیماران کاندیدای عمل جراحی تیروئید

انجام عمل جراحی در ناحیه گردن، مانند اعمال مربوط به غده تیروئید، عمل جراحی مجدد را به علت پاتولوژی پاراتیروئید بسیار دشوار می سازد، لذا تشخیص قبلی و انجام همزمان هر دو عمل از لحاظ کاهش شیوع بیماری، سهولت عمل و نیز کاهش هزینه ها بسیار سودمند می باشد.
این مطالعه توصیفی بر کلیه بیماران نیازمند به جراحی تیروئید در بخش جراحی بیمارستان امام رضا (ع) و امید از بهمن ماه 1382 لغایت بهمن ماه 1384 انجام شد. ابتدا بر اساس شرح حال، معاینه، یافته های پاراکلینیک و عمل جراحی برای هر بیمار یک فرم اطلاعات تکمیل گردید. علاوه بر آزمونهای مربوط به تیروئید، مقادیر PTH و Ca نیز اندازه گیری و در صورت بالا بودن، اسکن MIBI پاراتیروئید انجام شد. در نهایت مطالعه بر 150 بیمار انجام گرفت. در جریان عمل نیز غدد پاراتیروئید اکسپلور و در صورت غیرطبیعی بودن، برداشته شده، جهت پاتولوژی ارسال گردید.اطلاعات به دست آمده بر اساس آزمون های آماری کای دو تجزیه و تحلیل شد.
در بررسی مجموع 150 بیمار مورد مطالعه شامل20% مرد و 80% زن، توده گردنی در 98%، علائم بالینی پرکاری تیروئید در 7/6%، و تنگی نفس در 4% بیماران وجود داشت. شایعترین پاتولوژی تیروئید، گواتر مولتی ندولر (4/55%) و سپس کانسر پاپیلری (26%) بود. توده پاراتیروئید در 5 مورد (3/3%) از بیماران حین عمل مشاهده گردید که پاتولوژی آن در 4 نفر (80%) آدنوم پاراتیروئید گزارش شد. در دو گروه واجد و فاقد آدنوم پاراتیروئید میزان وجود هایپرکلسمی به ترتیب 100%و 2/95%، هایپوفسفاتمی 100% و 9/97%، افزایش PTH 100% و 1/30% لمس توده حین عمل100% و 7/0%، و اسکن مثبت پاراتیروئید 100%و 8/30% بود.
بر اساس آزمونهای آماری هایپرکلسمی و هایپوفسفاتمی شاخص مناسبی برای پیشگویی وجود آدنوم پاراتیروئید در بیماران با توده تیروئیدی نبود، اما افزایش PTH، لمس پاراتیروئید حین عمل و اسکن پاراتیروئید شاخصهای مناسبی برای پیشگویی وجود آدنوم پاراتیروئید در بیماران با توده تیروئیدی تلقی گردید.