مقایسه اثربخشی درمان های رفتار درمانی شناختی و فلئوکزتین در بهبود مبتلایان به اختلال وسواسی - اجباری

هدف از این پژوهش، مقایسه میزان اثربخشی رفتاردرمانی شناختی و فلئوکزتین در بیماران وسواسی-اجباری است. این بررسی از نوع آزمایشی بود. آزمودنی های پژوهش را 42 نفر بیمار وسواسی-اجباری که به صورت جایگزینی تصادفی در سه گروه رفتاردرمانی شناختی، فلئوکزتین و لیست انتظار جای داده شده بودند، تشکیل می دادند. آزمودنی های سه گروه از نظر متغیرهایی چون سن، جنس، سطح تحصیلات و وضیعت تاهل همتاسازی شده بودند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های وسواسی-اجباری مادزلی، افسرد گی بک و اضطراب بک استفاده شد. نمره های به دست آمده از ارزیابی ها در سه مرحله (پیش آزمون، پس آزمون و دو ماه بعد از پس آزمون) به کمک آزمون های آماری تحلیل واریانس چند متغیره یک راهه و آزمون تعقیبی T توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در کاهش علائم وسواسی، رفتاردرمانی شناختی اثر درمانی بیشتری نسبت به فلئوکزتین در کوتاه مدت (05/0 P<) و بلند مدت (01/0 P<) دارد، و این تفاوت بین رفتاردرمانی شناختی و گروه لیست انتظار درکوتاه مدت و بلند مدت معنی دار است (01/0 P<)، اما فلئوکزتین فقط در کوتاه مدت تفاوت معنی داری با گروه لیست انتظار دارد (05/0 P<). در کاهش علائم افسردگی بیماران وسواسی-اجباری هم فلئوکزتین اثردرمانی بیشتری نسبت به رفتاردرمانی شناختی در کوتاه مدت و بلند مدت دارد (05/0 P<). همچنین، این تفاوت بین فلئوکزتین و گروه لیست انتظار در کوتاه مدت و بلند مدت معنی داراست (01/0 P<). در کاهش علائم اضطراب بیماران وسواسی-اجباری هم بین هیچ کدام از گروه ها تفاوت معنی داری وجود ندارد. بر پایه یافته های این پژوهش نتیجه گرفته می شود که رفتاردرمانی شناختی در کاهش علائم وسواسی بیماران وسواسی-اجباری و فلئوکزتین هم در کاهش سطح افسردگی این بیماران اثر درمانی عمده دارند. همچنین، رفتاردرمانی شناختی در طولانی مدت بیشتر از فلئوکزتین اثرات درمانی خود را حفظ می کند.