بررسی و مقایسه زادآوری دانه زاد و شاخه زاد در توده های دست نخورده و گلازنی شده بلوط زاگرس شمالی (مطالعه موردی: بانه کردستان)

بدون شک زادآوری و تضمین استمرار جنگل یکی از مهمترین جنبه های مدیریت پایدار جنگلهاست و توجه به آن باید در اولویت طرحهای جنگل داری قرار گیرد. بنابراین با توجه به اهمیت نقش جنگلهای زاگرس، لزوم انجام مطالعات جامع و گسترده در مورد بحران زادآوری موجود در این جنگلها روز به روز افزایش می یابد. در مطالعه حاضر سعی شده است مقدار کمی زادآوری دانه زاد و شاخه زاد در دو طبقه ارتفاعی بلندتر و کوتاهتر از 2 متر و برخی عوامل موثر بر آن در توده های دست نخورده و گلازنی شده سه رویشگاه مختلف با آشفتگی های متفاوت (Disturbance)، در جنگلهای حوزه آرمرده از توابع شهرستان بانه مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. نتایج حاصل بیانگر این است که تعداد زادآوری دانه زاد و شاخه زاد در قطعات نمونه 25 آری در طبقه ارتفاعی زیر 2 متر به طور معنی داری (سطح 5 درصد)، در توده های دست نخورده بیشتر از توده های گلازنی شده بوده و به ترتیب در رویشگاه های 1 تا 3 برابر 3250 پایه در مقابل 92 ± 375، 1600 پایه در مقابل 18 ± 130 و 310 پایه در مقابل 37 ± 81 پایه می باشند. در طبقات ارتفاعی بلندتر از 2 متر نیز توده های دست نخورده موجود در رویشگاه های 1 و 2 دارای 533 و 66 پایه در قطعه نمونه بوده و توده دست نخورده موجود در رویشگاه 3 به دلیل وجود چرای دام همچون توده های گلازنی شده فاقد نهال مستقر شده در طبقه ارتفاعی بلندتر از 2 متر می باشد. براساس نتایج بدست آمده عمده ترین عوامل موثر بر زادآوری گونه های مختلف بلوط موجود در منطقه، چرای دام، آتش سوزی، جمع آوری بذر درختان بلوط برای تعلیف دام، خشکی تابستان و وجود آفات و امراض بذرها و نهال ها می باشد.