سید بن طاووس و مسئله سقوط بغداد

از جمله قشرهای تاثیرگذار بر تحولات و اوضاع اجتماعی شیعیان در بغداد، افراد و اشخاص صاحب نام دانشمندان، رجال، بزرگان و نقیبان بودند. پیش از ورود سلجوقیان به بغداد، محافل علمی و حوزه علمیه در این شهر رونق بسیار داشت که در راس آن شیخ الطائفه طوسی(م 460) بود، ولی با ورود سلجوقیان به بغداد، عرصه بر علمای شیعه تنگ شد و با مهاجرت وی به نجف حوزه علمیه نیز از این شهر به نجف منتقل گردید و بغداد مرکزیت علمی خود را برای شیعیان از دست داد. در چنین شرایطی، حضور علما و دانشمندان در بغداد به شدت کاهش یافت، اما در برخی مقاطع، حضور و فعالیت برخی از علما و دانشمندان شیعه در بغداد محسوس بود. نقیبان علوی در بغداد از گرو ه های تاثیر گذار بر اوضاع اجتماعی شیعیان بودند. یکی از خاندا نهای مشهور و با است که از شهر حله بودند. این خاندان افزون بر نسب درخشانی که آنها را به «طاووس» سابقه شیعه، خاندان خاندان پیامبرصلی الله علیه وآله م یرساند، پایگاه والای علمی و اجتماعی داشتند، به گون های که کسانی از این خاندان، مقام نقابت طالبیان را در اواخر دولت عباسی و ایلخانی به عهده داشتند. مشهورترین فرد این خاندان رضی الدین علی بن طاووس است که بررسی نقش وی در مقاطع گوناگون مفید می نماید. در این مقاله درصدد پاسخگویی به دو سوال هستیم:1- موضع ابن طاووس در برابر قدرت سیاسی معاصر خود (خلافت عباسی و مغولان) چگونه بود؟
2- سیدبن طاووس در سقوط بغداد چه نقشی داشت؟