مقایسه اثرات کلوزاپین، اولانزاپین و ریسپریدون با هالوپریدول بر سطح خون ناشتا، کلسترول و تری گلیسرید در مبتلایان به اختلالات سایکوتیک

اختلالات سایکوتیک مهمترین و شایعترین اختلالات روانپزشکی می باشد و داروهای آنتی سایکوتیک (ضد روانپریشی) آتیپیک، به علت نداشتن عوارض خارج هرمی مورد توجه پزشکان و بیماران می باشند، اما از آنجائیکه گزارشهایی مبنی بر وقوع اختلالات متابولیک در بیماران مصرف کننده این داروها منتشر شده. لذا این مطالعه به منظور مقایسه اثر داروهای آنتی سایکوتیک آتیپیک با هالوپریدول انجام شد.

این مطالعه کوهورت بر روی 75 نفر از بیماران مبتلا به یکی از اختلالات سایکوتیک(براساس معیارهای DSM-IV) انجام شد. بیماران با توجه به پاسخ درمانی قبلی و یا شروع جدید سایکوز در یکی از چهار گروه درمانی کلوزاپین، اولانزاپین، ریسپریدون (گروه آتیپیک) و هالوپریدول(گروه تیپیک) قرار گرفتند. بیماران مقاوم به درمان در گروه کلوزاپین و بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی در گروه الانزاپین قرارگرفتند. سطح سرمی قندخون ناشتا، کلسترول و تری گلیسیرید بیماران قبل از شروع درمان و 6 هفته بعد از آن اندازه گیری و با هم مقایسه شد.

از 75 بیمار بستری یا سرپایی 45 نفر از آنها در گروه آتیپیک و 30 نفر در گروه هالوپریدول قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن و جنس همسان بودند. قند خون ناشتا، میانگین سطح قندخون ناشتا، تری گلیسرید و کلسترول در گروه درمانی داروهای آتیپیک قبل از درمان به ترتیب 2/16±7/90، 5/35±144 و 1/25±5/163 میلی گرم بر دسی لیتر بود و در گروه هالوپریدول به ترتیب 27±6/88، 5/38±5/162 و 23±2/164 میلی گرم بر دسی لیتر بود که بعد از درمان در گروه درمانی داروهای آتیپیک به ترتیب 1/13±4/94، 8/50±168 و 5/33±6/168 میلی گرم و دسی لیتر در گروه هالوپریدول بعد از درمان به ترتیب 27±9/92، 9/45±3/175 و 5/26±164 میلی گرم بر دسی لیتر شد که اختلاف معنی داری باهم نداشتند.

با توجه به نتایج این مطالعه که داروهای آتیپیک و تیپیک تفاوت قابل ملاحظه ای بر تغییرات سطح خون ناشتا، تری گلیسرید و کلسترول نداشتند. می توان از هر یک از این داروها در شرایط خاص بیمار استفاه نمود.