بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران مراجعه کننده به مجتمع پزشکی طوبی ساری1387

هلیکوباکترپیلوری که تقریبا نیمی از جمعیت دنیا را آلوده می کند، یک ریسک فاکتور مهم در گاستریت مزمن، زخم معده و سرطان معده است. امروزه ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری بعنوان موثرترین روش برای بهبود زخم های معده توصیه می شود. یکی ازمهمترین دلایل شکست درمان هلیکوباکترپیلوری، مقاومت آن به آنتی بیوتیک ها است. هدف این مطالعه تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی در سویه های هلیکوباکترپیلوری نسبت به 6 آنتی بیوتیک رایج در شمال کشور است.
از 125 بیمار مراجعه کننده به مرکز پزشکی طوبی با شکایت دیسپپتیک نمونه بیوپسی تهیه شد. بیوپسی ها درمحیط ترانسپورت تایوگلیکولات براث به آزمایشگاه منتقل شدند. ابتدا درمحیط کلمبیا آگار غنی شده با 7 درصد سرم جنینی گاو و 7 درصد خون گوسفندی کشت داده شد. تست های اوره آز، کاتالاز و اکسیداز برای تعیین هویت هلیکوباکترپیلوری استفاده شدند. سوسپانسیون باکتریایی، معادل استاندارد 3 مک فارلند روی پلیت ها ریخته شده، دیسک های آنتی بیوتیکی روی آن قرار داده شده و هاله های مهار رشد باکتریایی بعد 3 روز انکوباسیون در شرایط بیهوازی قرائت شدند.
هلیکوباکترپیلوری از 116 نمونه(8/92 درصد) از کل 125 نمونه بیوپسی جداسازی شد. مقاومت به مترونیدازول، آموکسی سیلین، کلاریترومایسین، تتراسایکلین، فورازولیدون و سیپروفلوکساسین به ترتیب(83)71 درصد، (40)35 درصد، (29)25 درصد، (11)9 درصد، (28)24 درصد و (29)25 درصد تعیین شد. مقاومت چندتایی (مترونیدازول- آموکسی سیلین- کلاریترومایسین) در 6 نمونه(5 درصد) مشاهده شد.
مقایسه اطلاعات ما با نتایج گذشته نشان داد که شیوع مقاومت هلیکوباکترپیلوری به کلاریترومایسین، فورازولیدون و مترونیدازول در ایران بشدت رو به افزایش است. میزان مقاومت به آموکسی سیلین در مطالعه حاضر در قیاس با سایر کشورها بسیار بالاتر است. مطالعه حاضر نشان داد که به منظور تعیین رژیم دارویی مناسب علیه هلیکوباکترپیلوری ما همواره نیازمند مطالعات تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی هستیم.