بررسی مقایسه ای آگاهی پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی درمانی و بخش خصوصی شهر تهران از بیماری های قابل گزارش در سال 1380

پایه و اساس کنترل بیماری ها در نظام بهداشتی یک کشور را سیستم مراقبت بیماری ها تشکیل می دهد. به عبارت دیگر، بیماریابی و گزارش دهی بموقع بیماری ها و اقدام مناسب در برابر موارد گزارش شده، یکی از ضروریات نظام بهداشتی درمانی کشور محسوب می گردد. دراین زمینه آشنایی پزشکان با تعریف بیماری ها و ساختار گزارش دهی آنها و همچنین آگاهی از بیماری های با ارزش گزارش دهی بین المللی از اولویت خاصی برخوردار می باشد. این پژوهش با هدف تعیین آگاهی پزشکان عمومی شاغل در شهر تهران و مقایسه این آگاهی در 2 بخش خصوصی و دولتی انجام شده است. این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه ای بود و طی آن 200 پزشک عمومی شاغل در بخش خصوصی و دولتی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. میانگین نمره کل آگاهی پزشکان عمومی بخش دولتی (4/7±)7/22 و در بخش خصوصی (3/8±)9/18 به دست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود(001/0=P) اما ارتباطی بین جنس و میزان آگاهی مشاهده نشد. به علت وجود اختلاف میانگین سنی در 2 گروه، نمره آگاهی در زیر گروه های سنی نیز تعیین و مقایسه گردید. بالاترین نمره توسط زیر گروه سنی زیر 34 سال در بخش دولتی کسب شد که با زیر گروه سنی مشابه خود در بخش خصوصی اختلاف معنی داری را نشان داد. کمترین نمره توسط زیر گروه سنی بالای 35 سال در بخش خصوصی کسب شد که با زیر گروه سنی مشابه خود در بخش دولتی تفاوتی نداشت. اختلاف میانگین نمره در 2 زیر گروه سنی مربوط به بخش دولتی معنی دار به دست آمد(003/0=P) اما این اختلاف در بخش خصوصی بین 2 زیر گروه سنی معنی دار نبود.برای پیش بینی نمره آگاهی رابطه آن با سن، گروه شغلی(دولتی خصوصی) و سالهای سپری شده از فارغ التحصیلی در مدل رگرسیون چند متغیره بررسی شد و مشاهده گردید که هر سه متغیر در تعیین نمره آگاهی نقش دارند. میانگین آگاهی در پزشکان بخش دولتی که در محدوده مدیریتی و اجرایی فعالیت داشتند بطور معنی داری بالاتر از پزشکان کادر درمانی بخش دولتی به دست آمد. این مطالعه نشان داد که آگاهی پزشکان عمومی از بیماری های قابل گزارش چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی کمتر از 50% حداکثر نمره می باشد. مقایسه این دو گروه از پزشکان نشان دهنده آگاهی بالاتر پزشکان عمومی شاغل در بخش دولتی بود.