اثر تیمار دمکولسین بر روند تکوین آزمایشگاهی اووسیت های گاو

بررسی آثار تیمار اووسیت های گاوی بالغ شده با دمکولسین بر روند لقاح آزمایشگاهی و تکوین رویانی آن تحقیق حاضر به روش تجربی انجام شد. کمپلکس اووسیت – کومولوس در آزمایشگاه بالغ شده و سپس به دو گروه درمانی با غلظت های متداول دمکولسین (g/mlμ4/0و 05/0) و گروه کنترل تقسیم شدند. سپس کمپلکس کومولوس- اووسیت لقاح یافته و در آزمایشگاه به مدت 9 روز کشت شدند. میزان تکوین آزمایشگاهی و زنده مانی بلاستوسیست های تفریخ شده ارزیابی و با گروه کنترل مقایسه شدند (p< 0.05).
میزان تسهیم و تشکیل بلاستوسیست گروه های 4/0و 05/0 به ترتیب 6/68، 5/63 و 3/23، 8/32 درصد بود که با گروه کنترل(به ترتیب3/73 و 0/29 درصد)، تفاوت معنی داری نداشت. نتایج ارزیابی سلول های زنده نیز نشان داد که بین گروه کنترل در مقایسه با گروه های درمانی تفاوت معنی داری وجود ندارد.
از آنجا که در مراحل تکوین رویان آزمایشگاهی، بین گروه کنترل در مقایسه با گروه های درمانی تفاوتی مشاهده نشد، به نظر می رسد که درمان دمکولسین اووسیت های بالغ گاوی بر توانایی تکوین رویان ها در آزمایشگاه اثر سوئی ندارد.