تنیدگی و سبک های کنارآمدن با آن در دانشجویان

به منظور مطالعه ارتباط بین منابع تنیدگی زا و سبک های کنارآمدن دانشجویان با نشانگان تنیدگی، پژوهشی بر دانشجویان دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. هدف این پژوهش، یافتن اطلاعاتی در مورد الگوهای رفتاری دانشجویان به هنگام کنارآمدن با تنیدگی و نیز تبیین اثر منابع تنش زای دانشجویی در پاسخ های شناختی، عاطفی، رفتاری، و جسمی دانشجویان بود. در این پژوهش 1320 نفر از دانشجویان رشته های مختلف شرکت داشتند. داده های پژوهش به وسیله سه مقیاس عوامل تنیدگی زا، نشانگان تنیدگی، و راه های کنارآمدن با تنیدگی گردآوری شدند. تحلیل رگرسیون چندگانه داده ها نشان داد که بین سبک کنارآمدن در حل مساله با نشانه های تنیدگی، همبستگی مقاله حاضر، بر اساس طرح پژوهشی با عنوان «رابطه عوامل تنش زا و نشانگان تنیدگی با راه های کنارآمدن در جوانان» با پشتوانه مالی شورای پژوهش های علمی کشور و معاونت پژوهشی دانشگاه تهران تهیه شده است. بدین وسیله از مسؤولان معاونت پژوهشی برای فراهم آوردن امکانات، از جناب آقای دکتر مرتضی نصفت، که مشاورت طرح را عهده دار بودند، و نیز از آقای سعید اکبری زردخانه که پیشنهادهای اصلاحی و سازنده ایشان در بهبود کیفیت مقاله راه گشا بوده است، تشکر می شود.منفی معناداری وجود دارد. همچنین از بین منابع نه گانه تنیدگی، به ترتیب عادات فردی، تنیدگی های تحصیلی، ازدواج، و مسائل عاطفی، اجتماعی و خانوادگی دانشجویان در ایجاد نشانگان تنیدگی اهمیت بیشتری دارند. وجه متفاوت پژوهش حاضر با پژوهش های پیشین، توجه به میزان تاثیرگذاری عوامل تنیدگی زا بر فرد و نیز سنجش نشانگان شناختی، عاطفی، جسمی، و رفتاری تنیدگی است. در پایان، همسویی و عدم همسویی یافته ها مورد بحث قرار گرفته و کاربرد یافته های تحقیق حاضر بیان شده اند.