مقایسه میزان راحتی انسان در شرایط آب و هوایی مناطق مرکزی ایران و سواحل دریای خزر: مطالعه موردی برای یزد و گرگان

تغییرات شرایط آب و هوایی تاثیر قابل توجهی بر شرایط زندگی و احساس راحتی انسان دارد. در صورت افزایش همزمان رطوبت و دمای روزانه، فعالیتهای عادی اندامهای بدن دچار اختلال گردیده وانسان احساس ناراحتی خواهد نمود. با توجه به آنکه بخش قابل توجهی از جمعیت ایران در سواحل آبهای جنوبی، دریای خزر و دریاچه های داخلی زندگی می نمایند، افزایش توام دما و رطوبت می تواند موجبات ناراحتی روحی و جسمی مردم این مناطق را فراهم سازد. دمای ظاهری (Apparent Temperature) شاخصی است که جهت سنجش اثر توام دما و رطوبت بر اندامهای داخلی بدن معرفی گردیده و نشانگر میزان احساس راحتی انسان از شرایط آب و هوایی می باشد.
در این تحقیق ضمن ارائه روش تعیین دمای ظاهری، مقادیر این متغیر برای دو شهر یزد و گرگان که به ترتیب در مناطق مرکزی و ساحلی شمال ایران واقع گردیده اند محاسبه و مورد مقایسه قرار گرفت. روش مناسب محاسباتی انتخاب گردید تا دمای ظاهری برای مقادیر میانگین دما و شرایطی که هوا خیلی گرم و بحرانی می گردد برای هر دو شهر محاسبه شده و مورد ارزیابی قرار گیرد.
نتیجه گیری گردید که در ماه های گرم سال (از تیر تا شهریور ماه) خطر وقوع گرمازدگی، آفتابزدگی و احساس ناراحتی برای انسان در شهر گرگان به طور بالقوه بیشتر از یزد می باشد. همچنین مشخص شد برای مواقعی که دمای هوا در این دو شهر به مرز 40 درجه سانتیگراد نزدیک می گردد احساس ناراحتی در شهر گرگان خیلی بیش از یزد می باشد.