تخمین طول عمر ایمن پیشرانه های جامد دو پایه به وسیله ی روش های برگمن - یانگ و HPLC و مقایسه ی مدلهای سینتیکی مصرف پایدار کننده

در کار پژوهشی حاضر، طول عمر ایمن پیشرانه ی جامد دوپایه که حاوی دو نوع پایدار کننده ی آکاردیت II و سنترالیتI می باشد، به وسیله روش های برگمن-یانک و کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا6 در دمای انبارداری معمول(oC40) تخمین زده و سپس مدلهای سینتیکی متفاوت برای مصرف پایدار کننده، در پیشرانه ها بررسی شده است. در روش برگمن-یانک، مقدار معینی نمونه را در دماهای متفاوت در گستره ی oC120-90، حرارت داده و نمودار حجم گاز آزاد شده بر حسب زمان های پیر سازی مصنوعی رسم گردید. نقطه ی خودکاتالیستی از روی این نمودار تعیین و نمودار دماهای پیر سازی مصنوعی، بر حسب زمان نقطه ی خودکاتالیستی رسم و با برون یابی این نمودار به دماهای پایین تر، طول عمر ایمن پیشرانه تخمین زده شد. در روش HPLC از نمونه های روش برگمن-یانک و دیگر نمونه های حرارت داده شده در گستره ی oC120-5/65، نمونه برداری شده و میزان پایدار کننده ی باقیمانده آن، پس از استخراج با دستگاه سوکسله توسط حلال دی کلرومتان تعیین گردید. سپس نمودار تغییرات میزان پایدار کننده در پیشرانه نسبت به زمان پیر سازی مصنوعی در دماهای متفاوت رسم و زمانی را که مقدار پایدار کننده در پیشرانه به صفر می رسد (نقطه خودکاتالیستی) تعیین گردید. با توجه به اینکه پایدارکننده ی آکاردیت II سریعتر از سنترالیت I مصرف می شود، داده های به دست آمده از پایدار کننده ی آکاردیت II در روشHPLC برای تخمین طول عمر ایمن پیشرانه استفاده شد و طول عمر ایمن پیشرانه، با معادله ی برتولت محاسبه گردید. در این کار تحقیقاتی، سینتیک مصرف پایدار کننده در پیشرانه نیز مورد بررسی قرار گرفت. سینتیک مرتبه ی صفر و یک و همچنین ترکیبی از سینتیک مرتبه ی صفر و یک (تغییر مرتبه واکنش در دماهای مختلف) بررسی شده و مدل سینتیکی مناسب برای مصرف پایدار کننده در پیشرانه، در دماهای بالا و پایین ارائه گردیده است. با استفاده از این مدل، زمان رسیدن به نقطه ی خود کاتالیستی در دماهای مختلف، محاسبه و با زمان رسیدن به نقطه ی خود کاتالیستی تجربی مقایسه شده است. نتایج، نشان می دهند که داده های محاسبه شده با داده های تجربی، مطابقت خوبی دارد.