بررسی مقایسه ای اثر دو ماده آسکوربات سدیم و هیدروکسید کلسیم بر استحکام باند برشی کامپوزیت رزین به مینای بلیچ شده

پس از درمان بلیچینگ داخل تاجی کاربرد آسکوربات سدیم به عنوان آنتی اکسیدان و هیدروکسید کلسیم به عنوان عامل بافرکننده توصیه شده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر این دو ماده بر استحکام باند برشی کامپوزیت رزین به مینای بلیچ شده انجام گردید.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی شصت عدد دندان پرمولر سالم انسان جمع آوری و به پنج گروه تقسیم شد، (12= n). سطوح مینایی باکال توسط دستگاه تریمر و کاغذ سیلیکون کارباید صاف و مسطح گردید. گروه کنترل منفی (NC) بلیچ نشد، سایر گروه ها توسط ژل پراکسید هیدروژن 35% به مدت پنج روز بلیچ شدند. پس از اتمام بلیچینگ در گروه کنترل مثبت (PC) بلافاصله، گروه تا خیری (DB) پس از یک هفته تا خیر و گروه های آسکوربات سدیم (SA) و هیدروکسید کلسیم (CH) چهل ساعت پس از کاربرد این دو ماده، سیلندرهای کامپوزیت رزین روی سطح نمونه ها سوار گردید. نمونه ها پس از 24 ساعت تحت چرخه های حرارتی (پانصد چرخه، 5-55 درجه سانتی گراد) قرار داده شدند و سپس تحت آزمون استحکام باند برشی قرار گرفتند. اطلاعات حاصله توسط آزمون Kruskal-Wallis و Mann-Whitney مورد بررسی آماری قرار گرفت.
در مقایسه بین گروه ها پایینترین میانگین استحکام باند به گروه هیدروکسید کلسیم تعلق داشت و تفاوت بین این گروه با سایر گروه ها معنی دار بود. (006/0 p <) گروه کنترل مثبت میانگین استحکام باند کمتری را نسبت به گروه های کنترل منفی، تا خیری و آسکوربات سدیم نشان داد. (001/0 p <)، اما بین سایر گروه ها تفاوت معنی داری وجود نداشت. (05/0< P) تاخیر یک هفته ای و کاربرد ژل آسکوربات سدیم استحکام باند کامپوزیت را در مینای بلیچ شده به میزان قابل توجهی افزایش داد، اما کاربرد خمیر هیدروکسید کلسیم اثر معکوس بر استحکام باند داشت.