اثر تزریق داخل صفاقی کلوزاپین بر کیندلینگ ایجاد شده توسط تزریق پنتیلن تترازول در موش های صحرایی

کلوزاپین یکی از داروهای ضد جنون غیر مرسوم است که در بیماران مقاوم به داروهای ضد جنون مرسوم استفاده می شود. با توجه به تناقضات موجود در مورد اثرات این دارو بر روی تشنج، این مطالعه انجام شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش کلوزاپین بر تشنج ایجاد شده به روش کیندلینگ شیمیایی در موش های صحرایی نر است.
این مطالعه از نوع مداخله ای- تجربی است. در این تحقیق 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به شکل تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. برای ایجاد کیندلینگ شیمیایی، پنتیلن تترازول با غلظتی که در ابتدا تشنج زا نیست (45 میلی گرم به ازاء هرکیلوگرم وزن حیوان، داخل صفاقی) به موش ها تزریق شد. این کار ادامه پیدا کرد تا تمامی حیوانات 3 بار پشت سر هم مرحله 5 تشنج را از خود نشان دادند. 48 ساعت پس از آخرین تزریق پنتیلن تترازول، با تزریق 5 دوز مختلف کلوزاپین به گروه های مستقل موش ها، اثر تزریق دوزهای مختلف این دارو بر کیندلینگ به دست آمد. با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی، داده های گروه های مختلف مقایسه شدند. همچنین با استفاده از آزمون t زوج، نتایج حاصل برای هر گروه با نتایج 48 ساعت قبل همان گروه مقایسه شد.
نتایج این تحقیق نشان داد که کلوزاپین در دوز 1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن حیوان دارای بیشترین اثر تشنجی و در دوز 5/7 میلی گرم، دارای بیشترین اثر مهاری بر روی کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول است.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که دوزهای مختلف کلوزاپین دارای اثرات متفاوتی بر روی متغیرهای تشنجی هستند و احتمالا اختلاف در نتایج گزارش شده در مورد اثرات کلوزاپین می تواند ناشی از به کار بردن دوزهای متفاوت در درمان و تحقیقات آزمایشگاهی باشد. بدین ترتیب که دوزهای مختلف کلوزاپین با اثر بر روی گیرنده های مختلف دوپامین می توانند اثرات تحریکی و یا مهاری ایجاد کنند.