مقایسه دو روش بستن ساده و فلاپ لیمبرگ در ترمیم اولیه بیماری سینوس پیلونیدال ناحیه ساکروکوکسیژال در مبتلایان مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سالهای 87-1386

با توجه به عوارض ترمیم اولیه سینوس پیلونیدال از جمله میزان عود آن و اینکه مطالعات اندکی در خصوص مقایسه دو روش جراحی بستن ساده و بستن به روش فلاپ لیمبرگ در دسترس است، و نیز تناقضاتی که در این بررسی ها وجود دارد، این مطالعه به منظور مقایسه این دو روش در درمان بیماران مبتلا به سینوس پیلونیدال که در بخش جراحی بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 87-1386 تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، انجام شد.
در این مطالعه با طراحی مداخله ای، 100 بیمار مبتلا به سینوس پیلونیدال انتخاب گردیده اند که به شکل تصادفی در دو گروه 50 نفری تقسیم شده اند. گروه اول به روش ساده و گروه دوم با روش فلاپ لیمبرگ تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در مرحله پس از عمل بیماران از نظر طول مدت عمل جراحی، درد بعد از عمل، زمان به راه افتادن بیماران بعد از عمل و عوارض عمل شامل عفونت و عود (شروع مجدد علایم بیماری بعد از بهبودی کامل بعد از عمل جراحی) و سروما و باز شدن لبه های زخم و ادم فلپ بعد از عمل مورد بررسی و یافته های حاصل بر اساس آزمون های مان ویتنی، t، دقیق فیشر و مجذور کای مقایسه شدند.
نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که طول مدت عمل جراحی در گروه ترمیم به روش فلاپ لیمبرگ نسبت به گروه ترمیم به روش ساده، طولانی تر (001/0>p)، ولی درد بعد از عمل کمتر (001/0>p) و زمان به راه افتادن بیماران بعد از عمل کوتاه تر (001/0>p) است. همچنین، عوارض عمل شامل سروما (004/0=p) و ادم فلپ (001/0>p) و عود (001/0>p) نیز کمتر است. در خصوص عفونت (059/0=p) و باز شدن لبه های زخم هم (056/0=p) تفاوت محسوسی بین دو روش در طی 23 ماه پیگیری بیماران وجود نداشته است.
با توجه به نتایج حاصله بستن به روش فلاپ لیمبرگ در درمان سینوس پیلونیدال در کنار روش جراحی بستن ساده روش مناسبی ارزیابی می گردد. همچنین نظر به اینکه بیماران دوره درمان بعد از عمل را راحت تر و با درد کمتری می گذرانند و بازگشت آنها به عملکرد قبلی اشان سریع تر صورت می پذیرد، می توان این روش جراحی را در کنار سایر روش ها در درمان سینوس پیلونیدال معرفی نمود.