بررسی عوامل مستعدکننده ی زخم پا و روش های درمان آن در بیماران دیابتی شهرستان بابل

زخم های پا یکی از مهم ترین عوارض دیابت هستند که احتمال ابتلا به آن در طول زندگی در هر فرد بیمار 15% است. هدف از مطالعه ی حاضر تعیین عوامل مستعد کننده ی زخم پا و روش های درمان آن در بیماران دیابتی شمال ایران بود.
مطالعه ی حاضر مطالعه ای مقطعی است که در 100 بیمار دیابتی مبتلا به زخم پا که طی سال های 84-83 در بیمارستان های شهید بهشتی و یحیی نژاد بابل بستری شده بودند، انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه که اولی مربوط به اطلاعات دموگرافیک و دومی سوالاتی راجع به عوامل مستعدکننده ی زخم پا در بیماران دیابتی و درمان های صورت گرفته بود، استفاده شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد و 05/0p< معنی دار تلقی شد.
در بیماران مورد مطالعه هیچ ارتباط معنی داری بین جنس با مصرف سیگار، مصرف الکل و چاقی وجود نداشت (05/0p>). بروز زخم، در 66% موارد، اتفاقی گزارش شد و در 18% موارد عامل زمینه ساز بروز زخم وجود جسم خارجی بود. در پای 73% بیماران (27 مرد و 46 زن) ساختمان غیرطبیعی دیده شد که ارتباط معنی داری بین جنس و ساختمان غیرطبیعی پا وجود داشت (001/0p=).
هرچند زخم پای دیابتی به طور کامل قابل پیشگیری نیست، می توان میزان بروز و ناتوانی حاصل از آن را با کاهش عوامل زمینه ساز و تداوم آموزش به میزان زیادی کاهش داد.