اثر مکمل اسید لینولئیک مزدوج بر مقاومت به انسولین و شاخص های گلیسمی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

برخی مطالعه های حیوانی و کشت سلولی، خواص مفیدی را برای اسید لینولئیک مزدوج (CLA) گزارش کرده اند. خواص ضد چاقی، ضد آتروژنی و ضد التهابی، نمونه ای از اثرهای CLA هستند. مطالعه های حیوانی نشان داده اند که ایزومر 10 ترانس12 سیس با افزایش مقاومت به انسولین در ارتباط است ولی در مورد ایزومر ترکیبی (50:50) یافته های مطاله ها ضد و نقیض هستند. مطالعه ی حاضر به منظور بررسی اثر CLA بر مقاومت به انسولین، عملکرد سلول های بتا، سطح گلوکز و پاسخ دهی سلول های بتای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.
افراد مورد بررسی در این مطالعه 39 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 با نمایه ی توده ی بدن 25 تا 30 کیلوگرم بر مترمربع بودند که از داروی متفورمین برای کنترل قند خون استفاده می کردند. افراد مذکور بر اساس سن و جنس به طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمون روزانه 3 گرم کپسول حاوی اسید لینولئیک مزدوج و گروه شاهد معادل آن کپسول پلاسبو به مدت 8 هفته دریافت نمودند. در ابتدا و انتهای دوره از هر دو گروه به صورت ناشتا و دو ساعت پس از صبحانه ی استاندارد، نمونه گیری انجام شد و قند خون، انسولین، پروانسولین، پپتید C و هموگلوبین گلیکوزیله اندازه گیری شد.
در میزان قند خون، انسولین، پرو انسولین و پپتید C ناشتا و دو ساعته و میزان مقاومت به انسولین، حساسیت به انسولین، عملکرد سلول های بتا و پاسخ دهی سلول های بتا در دو گروه آزمون و شاهد، قبل و بعد از مداخله ی اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.
مصرف روازنه ی ایزومرهای اسید لینولئیک مزدوج به مدت دو ماه سبب بهبود وضعیت قند و عملکرد انسولین در افراد دیابتی نوع 2 نمی شود بنابراین تجویز آن توصیه نمی گردد.