بررسی عملکرد راکتور نوترال در کاهش قوس ثانویه در هنگام باز وصل سریع تک فاز با استفاده از مدل دقیق شبکه و قوس

استفاده از وصل مجدد اتوماتیک تکفاز امکان می دهد که همراه با افزایش ولتاژ خط و افزایش سطح اتصال کوتاه زمان حد پایداری شبکه نیز افزایش یابد. فاصله زمانی قطع و وصل مجدد بستگی به مدت زمان دیونیزاسیون قوس حاصله در فاصله هوایی بین فاز و بدنه پایین فازها دارد. با بالا رفتن ولتاژ خطوط انتقال زمان دیونیزاسیون قوس افزایش یافته و باعث به خطر افتادن پایداری شبکه می گردد. به منظور قطع و وصل مجدد سریع از روش های مختلفی برای کاهش زمان قوس استفاده می شود. یکی از متداولترین این روش ها، درحالتی که راکتور شنت در سر خط انتقال برای جبران توان راکتیو وجود دارد، استفاده از راکتور تکفاز در نوترال راکتور شنت می باشد. نحوه تاثیر این راکتور و انتخاب آن در گذشته بر اساس روش تحلیلی و مدل حالت دائم و بدون مدلسازی دقیق سیستم و قوس انجام می گرفت. در این مقاله در ابتدا نحوه انتخاب راکتور نوترال براساس روش تحلیلی و مدل حالت دائم ارائه و سپس نحوه انتخاب راکتور نوترال براساس مدل دقیق سیستم و قوس و همچنین ارزیابی عملکرد این راکتور در خطوط ترانسپوزه و غیر ترانسپوزه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.