استغفار و رهایی از غفلت

ما باید از گناهانمان استغفار کنیم. فایده بزرگ استغفار این است که ما را از غفلت نسبت به خود باز می دارد. ما گاهی در مورد خودمان دچار اشتباه می شویم. وقتی به فکر استغفار می افتیم، گناهان، خطاها، خیره سری ها، پیروی هایی که از هوای نفس کرده ایم، ظلمی که به نفس خودمان کرده ایم، ظلمی که به دیگران روا داشته ایم، جلوی چشم ما مجسم می شود و به یادمان می آید که چه کرده ایم؛ آن وقت از غرور، نخوت و غفلت فاصله می گیریم. این اولین فایده استغفار است. و خدای متعال وعده فرموده است که آن کسی که استغفار کند، یعنی به عنوان یک دعای حقیقی از خدای متعال حقیقتا آمرزش بطلبد و از گناه پشیمان باشد، «لوجد الله توابا رحیما»؛ خدای متعال توبه پذیر است. و به صورت محسوس صفت «توابی» خداوند را در می یابد. این استغفار، بازگشت به سوی پروردگار است؛ پشت کردن به خطاها و گناهان است و خداوند آنها را می پذیرد به شرط آنکه استغفار، استغفار حقیقی باشد.