شناسایی آنتی ژن اختصاصی کیست هیداتیک توسط روش وسترن بلاتینگ به منظور کاربرد تشخیصی

با توجه به اهمیت بیماری هیداتیدوز در جمعیت های انسانی و دامی، بررسی حاضر با هدف شناسایی آنتی ژن تشخیصی کیست هیداتیک با استفاده از روش ایمونوبلاتینگ انجام گرفت.
بدین منظور بعد از تهیه کیست هیداتیک گوسفندی، چهار نوع آنتی ژن مایع خام، مایع جوشانده، آنتی ژن هموژنیزه پروتواسکولکس و آنتی ژن دیواره کیست هیداتیک تهیه گردید. نمونه های سرمی مثبت و عاری از آلودگی در بازرسی کشتارگاهی تهیه شد. الکتروفورز پادگن ها توسط روش (SDS-PAGE) با استفاده از سیستم ژل ناپیوسته با ژل جداکننده به غلظت 12% و ژل متراکم کننده به غلظت 5% در مجاورت نشاندار با وزن مولکولی مشخص صورت گرفت. در استفاده از روش وسترن بلاتینگ برای شناسایی پادگن اختصاصی، یک ورقه از غشا نیتروسلولز بر روی ژل انتقال یافت و تحت الکتروفورز قرار گرفت. بعد از انتقال پروتئین ها به غشا نیتروسلولز از شیر خشک بدون چربی بعنوان بافر مسدودکننده و سپس بترتیب از آنتی بادی اولیه و ثانویه و از سوبسترای دی آمینو بنزیدین جهت مشخص شدن باندهای اختصاصی استفاده شد.
بررسی نتایج الگوی الکتروفورتیک چهار آنتی ژن تهیه شده از کیست هیداتیک نشان داد در آنتی ژن خام مایع کیست 9 باند پروتئینی از 14 تا بیش از 116 کیلو دالتون وجود دارد که در بین آنها چهار باند با وزن مولکولی 18، 23، 40 و 64 کیلو دالتون مشخص تر و مشترک با پادگن مایع جوشانده هستند. در الکتروفورز آنتی ژن دیواره 9 باند از 14 تا بیش از 116 کیلو دالتون و در پروتواسکولکس 10 باند پروتئینی با وزن مولکولی بیشتر از 35 کیلو دالتون وجود داشت.
در ایمونوبلاتینگ آنتی ژن مایع خام یک باند پروتئینی با وزن مولکولی 35 و در آنتی ژن دیواره کیست 3 باند 30، 33 و 46 کیلو دالتون بعنوان آنتی ژنهای اختصاصی شناسایی شدند.