مقایسه پاسخ به درمان ضد هلیکوباکتر پیلوری در دو گروه بیماران واجد cagA Ab و فاقد آن

CagA در 60 تا 80% هلیکوباکترپیلوری ها دیده می شود. سوش هایی که دارای CagA می باشند، به نظر می رسد دارای ویرولانس بیشتری هستند. هدف از انجام این پژوهش مقایسه میزان ریشه کنی با رژیم چهار دارویی در ژنوتیپ های cagA+ و cagA- بوده است.

بیمارانی که به دلیل سوء هاضمه (Dyspepsia) در بخش آندوسکوپی بیمارستان حضرت رسول (ص) تحت آندوسکوپی قرار گرفته بودند و نتیجه آزمون هلیکوباکتر پیلوری آنها مثبت بود، وارد مطالعه شدند. در 56 بیماری که تست اوره آز سریع (RUT) آنها مثبت گزارش گردید و مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری بودند، آزمون شناسایی آنتی بادی CagA انجام گردید. بیمارانی که RUT آنها مثبت بود به مدت 2 هفته تحت درمان چهار دارویی (امپرازول/ مترونیدازول/آموکسی سیلین/ بیسموت) قرار گرفتند. دو ماه پس از پایان دوره درمانی آزمون تنفسی اوره (UBT) انجام گرفت.

از مجموع 56 بیمار مبتلا به عفونت HP 36 فرد (3/64%) دارای آنتی بادی علیه CagA بودند. در 15 بیمار (8/26%) علیرغم درمان نتیجه تست UBT مثبت بود و در 41 نفر (2/73%) آزمون منفی گزارش گردید. در گروهی که CagA+ بودند، 25 بیمار (44/69%) ریشه کنی و درگروهی که CagA- بودند، 16 بیمار (80%) ریشه کنی اتفاق افتاده بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (05/0p>).

وجود CagA بعنوان فاکتور پیش آگهی دهنده موفقیت درمان در رژیم سه دارویی مطرح شده است ولی در مورد درمانهای چهار دارویی مطالعات کافی در دسترس نمی باشد. در مطالعه حاضر بین وجود CagA و ریشه کنی ارتباط معنی داری وجود نداشت.