بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و بهره وری نیروی انسانی در مراکز خدمات درمانی (مطالعه موردی: پرستاران بیمارستان شهید صدوقی یزد)

بهبود کیفیت زندگی پرستاران باعث افزایش بهره وری و نیز ارتقاء مراقبت های دریافتی توسط بیماران می شود و رضایت مندی بیمار از خدمات درمانی را بهبود می بخشد. در این راستا، پژوهشی با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و بهره وری پرستاران بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام گرفت. این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی و به روش مقطعی می باشد که روی 53 نفر از پرسنل پرستاری بیمارستان شهید صدوقی یزد که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند، انجام گرفت. روش جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای - میدانی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه پرستاران بخش های مختلف بیمارستان شهید صدوقی یزد تشکیل داده اند. بهره وری پرستاران به وسیله پرسشنامه محقق ساز پس از تایید روایی و پایایی به کار گرفته شد و هم چنین کیفیت زندگی کاری پرستاران توسط پرسشنامه بروکس (2001) و پس از تایید پایایی ابزار سنجیده شد. اطلاعات حاصل از 53 پرستار به کمک نرم افزار spss و با استفاده از آزمون های آماری، توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که میزان کیفیت زندگی کاری و سطح بهره وری پرستاران از میزان متوسط کم تر است. هم چنین یافته های این پژوهش، دلالت بر آن دارد که بین کیفیت زندگی کاری و بهره وری پرستاران رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران موجب ارتقاء سطح بهره وری خواهد شد. هم چنین نتایج این پژوهش به عنوان راهنمایی برای مدیران بیمارستان ها و مدیران خدمات پرستاری و سر پرستار ها مورد استفاده قرار گیرد و در نهایت موقعیت بیمار، کیفیت خدمات بهداشتی درمانی و موقعیت حرفه پرستاری ارتقا یابد.