بررسی تاثیر آموزش بر نحوه نگرش کادر پرستاری نسبت به مشارکت والدین در امر مراقبت از کودک بستری در بیمارستان دکتر شیخ مشهد سال 1384

در فرآیند توسعه ملی، تامین سلامتی و آموزش کادر پرستاری محور اصلی و تعیین کننده در مراقبت کودکان است.تحقیقات نشان می دهد پیشگیری از عوارض بستری شدن کودک در بیمارستان نیازمند وجود تسهیلات لازم در بخش های اطفال می باشد و نگرش مثبت پرستاران نسبت به حضور والدین در کنار کودک و ایجاد تسهیلات مناسب لازم و ضروری است. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیرآموزش مشارکت والدین برنحوه نگرش کادر پرستاری در مراقبت از کودک بستری انجام گرفت. این پژوهش یک تحقیق نیمه تجربی، روش نمونه گیری به صورت سرشماری و جامعه مورد نظر کلیه پرستاران و بهیاران را شامل می شد (65 نفر). ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای بود که در طی پیش آزمون و پس آزمون توسط واحدهای مورد پژوهش تکمیل شد. در بررسی اعتبار علمی پرسشنامه از روش اعتبار محتوی و پایایی آن از روش آزمون مجدد استفاده گردید. اکثریت 5/81 درصد واحدهای مورد پژوهش قبل از آموزش دارای نگرش متوسط و بعد از آموزش اکثریت 8/70 درصد واحدهای مورد پژوهش از نگرش خوب برخوردار شده اند. میانگین امتیازات کسب شده واحدهای مورد پژوهش قبل از آموزش 65/61 و بعد از آموزش 29/79 می باشد. آزمون تی زوج با توجه به (000/0 = p) بین امتیازات نحوه نگرش قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی دار آماری را نشان می دهد. نتایج حاصل از این پژوهش با اکثر تحقیقات مشابه هم خوانی دارد.. هم چنین آزمون آماری تی زوج مؤید آن است که بین میانگین امتیازات کسب شده از آگاهی و نحوه نگرش واحدهای مورد پژوهش تفاوت معنی دار(001/0> p) قبل و بعد از آموزش وجود داشته که این نشان دهنده تاثیر آموزش می باشد.