بررسی و مطالعه میزان چسبندگی پوشش فولاد زنگ نزن L316 ایجاد شده بر روی فولاد 1248/1 به دو روش پاشش شعله ای و الکترواسپارک (ESD)

در این پژوهش میزان استحکام چسبندگی پوشش های فولاد زنگ نزن L316 ایجاد شده به روش های پاشش شعله ای و الکترواسپارک (ESD) بر روی سطح فولاد 1248/1 مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. پس از پوشش دادن نمونه های متعدد توسط دو روش یاد شده برای اندازه گیری استحکام چسبندگی از آزمون استحکام چسبندگی به شماره استاندارد ASTM C 633-01 و آزمون خمش به شماره استاندارد ASTM B 489-85 استفاده گردید. همچنین به منظور ارزیابی تغییرات ایجاد شده در پوشش های پاشش شعله ای و الکترواسپارک از دستگاه پراش پرتو ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهد که استحکام چسبندگی پوشش های ایجاد شده توسط روش الکترواسپارک بسیار بالاتر از استحکام چسبندگی پوشش های پاشش شعله ای است. بالا بودن استحکام چسبندگی پوشش های الکترواسپارک به علت ذوب و یکپارچه شدن پوشش به زیر لایه، نفوذ عناصر آلیاژی بین زیر لایه- پوشش و ایجاد ساختاری بدون جدایش در فصل مشترک است. در حالی که در پوشش های حاصل از پاشش شعله ای عواملی نظیر ذرات ذوب جزیی شده، فازهای اکسیدی و تخلخل، باعث کاهش استحکام چسبندگی پوشش شده است.