مقایسه پاسچر نواحی گردن و شانه و کتف بیماران مبتلا به سندروم ایم پینجمنت با افراد سالم

پیش سندروم ایم پینجمنت از جمله شایع ترین اختلالات شانه می باشد که 65%-44% کلیه موارد دردهای شانه را شامل می شود. این عارضه به دلایل مختلفی ایجاد می شود. تغییر شکل های آناتومیک قوس کوراکواکرومیون یا سر استخوان بازو، ضعف یا فرسایش تاندون های روتیتورکاف، سفتی کپسول پشتی، تغییر کینماتیک شانه و تغییرات وضعیتی و کنترل حرکتی نامناسب کتف از جمله عوامل ایجاد کننده این سندروم می باشند. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای پاسچر نواحی گردن و شانه وکتف بیماران مبتلا به سندروم ایم پینجمنت نسبت به افراد سالم می باشد. در این مطالعه 17 بیمار مبتلا به سندروم ایم پینجمنت با میانگین سنی 82/43 و 17 فرد سالم با میانگین سنی 05/44 مورد بررسی قرار گرفتند. برای اندازه گیری وضعیت استراحت کتف (پروترکشن و چرخش کتف) از روش «دایوتا» (Diveta) و عدم تقارن کتف از تست لغزش جانبی «کیبلر» (Kibler) استفاده گردید. با استفاده از خط کش انعطاف پذیرانحنای میانی پشت و همچنین فتوگرافی در روی عکس فرد میزان جلوآمدگی سر تعیین گردید.
میزان لغزش جانبی کتف در زوایای 90 درجه و دامنه حرکتی کامل بازو در گروه بیمار افزایش معنی داری نسبت به افراد سالم نشان داد (05/0< p). همچنین بیماران مبتلا به سندروم ایم پینجمنت دارای جلوآمدگی بیشتری در سر (05/0 < p) بودند. به دنبال عدم تعادل عضلانی در اطراف کمربند شانه ای، کنترل عصبی عضلانی تغییر نمود به طوری که الگوهای حرکتی در هنگام بالا بردن اندام، غیرطبیعی شد. با اختلال در مکانیک طبیعی مجموعه شانه، این مفصل مستعد ضایعاتی از جمله سندروم ایم پینجمنت می شود، بنابراین توجه به پاسچر نواحی گردن و شانه و کتف در برنامه فیزیوتراپی این بیماران توصیه می گردد.