مقایسه روش های درمانی اسپلنکتومی و کلادریبین در مبتلایان به لوسمی سلول مویی: مطالعه کلینیکی

لوسمی سلول مویی Hairy cell leukemia از اختلال لنفوپرولیفراتیو مزمن سلول B است که اولین بار در سال 1958 توصیف شده است. این بدخیمی نادر بوده و تنها دو درصد لوسمی ها را در غرب تشکیل می دهد. این بیماری به طور عمده در جنس مذکر و افراد مسن بروز می کند. اسپلنومگالی، پان سیتوپنی و مشاهده لنفوسیت های دارای زوائد مویی شکل در خون محیطی از ویژگی های لوسمی سلول مویی محسوب می شوند. هپاتومگالی قابل توجه به ندرت مشاهده شده و لنفادنوپاتی محیطی قابل لمس نیز رایج نمی باشد. اکثر بیماران، سلول های مویی دارای فعالیت اسید فسفاتازی مقاوم به تارتارات TRAP می باشند. در بررسی ایمونوفنوتایپیک سلول های مویی خصوصیات سلول های نسبتا بالغ B را نشان می دهند. آنتی ژن های مربوط به لنفوسیت های B شامل CD19، CD20، CD22 توسط سلول های نئوپلاستیک بیان می شوند. معمولا CD11c نیز بیان قوی دارد.