تلومراز و مهار آن در سرطان: مقاله مروری

تلومر که در سال 1938 برای اولین بار شناسایی شد، ساختار انتهایی کروموزوم در یوکاریوت ها است که وظیفه حیاتی حفاظت از انتهای کروموزوم را بر عهده دارد. در انسان و مهره داران تلومر از هزاران تکرار ''3''-TTAGGG-5 که به شکل پشت سر هم در انتهای کروموزوم قرار دارند، تشکیل شده است و وظیفه اصلی آن حفاظت و پایداری کرموزوم می باشد. تلومر انتهای کرموزوم را از تجزیه شدن، نوآرایی و الحاق انتهایی حفظ می کند. در هر تقسیم سلولی به شکل پیوسته بخشی از درازای تلومر کوتاه می شود. کوتاه شدن پیوسته تلومر به جدا شدن یک سری از پروتئین ها از ساختار تلومرو تغییر بیان ژن منجر می شود. وجود تلومر موجب سرکوب ژن های مجاور می شود و کوتاه شدن تلومر موجب کاهش قلمرو اثر آن در سرکوب ژن های مجاور می گردد و ژن هایی که تاکنون خاموش بوده اند، روشن می شوند. کوتاه شدن مداوم تلومر به توقف چرخه سلولی و مرگ سلولی می انجامد.