اثر نوع محلول بافر همودیالیز در کنترل فشارخون و کفایت دیالیز بیماران همودیالیزی مزمن

اوره حاصل متابولیسم پروتئین می باشد با استفاده از یک مدل ریاضی می توان میزان تولید و برداشت اوره را تخمین زد. میزان برداشت اوره مقایسه ای برای کفایت دیالیز خواهد بود. کنترل فشار خون و کفایت دیالیز و عوامل موثر بر کفایت دیالیز و اثر نوع بافر بر هر یک از این متغیرها از مباحث بسیار مهم در نفرولوژی می باشد. بر اساس Urea kinetic modeling، میزان کفایت دیالیز توسط میزان برداشت اوره در جریان همودیالیز سنجیده می شود. میزان تولید اوره متناسب با مصرف پروتئین می باشد. بافر مایع دیالیز هم در میزان کفایت دیالیز و هم عوارض حین دیالیز، نقش تعیین کننده دارد. به لحاظ تاریخی استات بافر عمده استفاده شده در همودیالیز می باشد. علت استفاده از آن کاهش احتمال رسوب کلسیم به صورت کربنات کلسیم بوده که با بافر بی کربنات دیده می شود. استات یک وازودیلاتاتور محیطی بوده و با کاهش دادن قدرت عضله قلب منجر به افت فشار خون شود. بررسی ارجحیت دو نوع بافر نسبت به هم با در نظر گرفتن نکات مثبت و منفی نسبت داده شده به هر یک از آنها، ارزش علمی و کاربردی در بیماران همودیالیزی مزمن خواهد داشت.