مقایسه تیمولول، دورزالامید، پیلوکارپین و استازولامید خوراکی در پیشگیری از افزایش فشار داخل چشمی بعد از عمل کاتاراکت و لنز داخل چشمی

یکی از مشکلات موجود پس از عمل کاتاراکت، افزایش فشار داخل چشمی (IOP) است که می تواند منجر به عوارضی از جمله ادم و درد قرنیه یا نوروپاتی ایسکمیک اپتیک شود. جهت اجتناب از این عوارض ناگزیر از استفاده از دارو جهت کنترل فشار داخل چشمی می باشیم. در این مطالعه به منظور ارزیابی داروهای موجود در ایران در کنترل افزایش فشار داخل چشمی بعد از عمل کاتاراکت و لنز داخل چشمی با بیهوشی عمومی تعداد یکصد بیمار کاندید عمل کاتاراکت خارج کپسولی و لنز داخل چشمی با بیهوشی عمومی بر حسب زمان مراجعه به 5 گروه 20 نفره تقسیم شدند. برای هر یک از گروه ها به ترتیب قطره تیمولول، دورزالامید و پیلوکارپین 2 درصد موضعی یا استازولامید خوراکی تجویز شده و یک گروه هم بعنوان شاهد هیچ داروئی دریافت نکرد. فشار داخل چشمی یکساعت قبل از عمل و در فواصل 3 تا 5، 8 و 24 ساعت بعد از عمل باتونومتر اپلاناسیون چک شد. در دو مورد (4%) افزایش IOP بیش از 30 میلیمتر جیوه مشاهده شد که یک مورد در گروه پیلوکارپین (8 ساعت بعد از عمل) و یک مورد در گروه شاهد (24 ساعت بعد از عمل) بود. کمترین میانگین IOP در 5-3 ساعت بعد از عمل مربوط به گروه دورزالامید بود (12±2.6 mmHg، p=0). بیشترین میانگین IOP در گروه پیلوکارپین و 8 ساعت بعد از عمل دیده شد (18.6±3.9 mmHg، p=0.4) در 8 و 24 ساعت بعد از عمل تیمولول، موثرترین دارو ارزیابی شد (بترتیب با میانگین، IOP (11.3±2.8 mmHg، 14.2±3 mHgبدین ترتیب تمولول، دورزالامید و استازولامید در کاهش فشار داخل چشمی بعد از عمل کاتاراکت و لنز داخل چشمی با بیهوشی عمومی بصورت قابل ملاحظه ای موثر بودند و این تاثیر در مصرف دورزالامید بیشتر بود. پیلوکارپین تاثیری در کنترل IOP نداشت.