بررسی اثرات ناهنجاری زایی تجویز همزمان الکل و آسپیرین در تکامل سیستم اسکلتی جنین موش سوری

آنومالی های ناشی از تاثیر الکل بر روی جنین گسترده بوده و اصطلاحا سندرم الکلی جنینی (F.A.S) خوانده می شود. در مورد مکانیسم پاتولوژیک اثرات الکل نظریات گوناگونی ارائه گردیده است. براساس یکی از جدیدترین مکانیسم های پیشنهادی، الکل باعث تغییر در سطوح پروستاگلندین های خون و بافتهای مادر و جنین می شود. از طرف دیگر، آسپیرین بعنوان یک مهارکننده قوی پروستاگلندین معرفی گردیده است و گزارش هایی نیز مبنی بر کاهش شیوع ناهنجاری های اندامها و کلیه ها در جنین موشهای حامله دریافت کننده الکل و آسپیرین بطور همزمان موجود است. گزارشهای دیگری نیز دال بر فقدان اثرات مهاری آسپیرین ارائه شده است هدف از این مطالعه تعیین اثرات تجویز آسپیرین بر روند ناهنجاری زائی الکل است. در این تحقیق 135 سر موش نر و ماده (یک سر نر به ازای سه سر ماده) در حیوانخانه و در پنج گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول هیچ ماده ای در طول بارداری دریافت ننمود. گروه های دوم، سوم، چهارم و پنجم بترتیب حجمهای مناسبی از سرم فیزیولوژی، الکل، آسپیرین، الکل و آسپیرین توام را پس از تایید حاملگی و مشاهده واژینال پلاک در روز هشتم بارداری بطریقه اینتراپریتونئال دریافت داشتند. در روز 18 موشهای حامله بطریق سرویکال دیسلوکیشن کشته شدند. جنینهای هر یک از گروه های فوق جمع آوری و سپس ناهنجاری های احتمالی و ماکروسکوپیک سیستم اسکلتی بررسی و مطالعه گردید. سپس به کمک رنگ آمیزی اختصاصی آلیزارین رد و آلسین بلو تعداد مراکز استخوانساز در هر یک از گروه های فوق مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل درصد بالاتری از جنین های جذبی، قد و وزن کمتر و همچنین بیش از 2.4% ناهنجاری های سیستم اسکلتی را نسبت به تجویز الکل بصورت جداگانه نشان داد بنابراین می توان گفت تجویز همزمان آسپیرین با الکل از شیوع ناهنجاری های اسکلتی نمی کاهد. براین اساس می باید مکانیسم های دیگری را در روند ایجاد ناهنجاری ها بجز نقش پروستاگلندین ها جستجو نمود.