بررسی اثر شیاف پروژسترون در جلوگیری از زایمان زودرس و عوارض آن

زایمان زودرس یک علت اصلی مرگ و میر و ناتوانی نوزادی در سرتاسر جهان است. مراقبت ویژه از این افراد سبب افزایش هزینه های درمانی مامایی و نوزادی می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثر شیاف پروژسترون در جلوگیری از زایمان زودرس و عوارض آن در حاملگی های با عوامل خطر زایمان زودرس می باشد.
این مطالعه 150 خانم حامله تک قلو، بدون علائم و نشانه های زایمان زودرس که در خطر بالا برای زایمان زودرس بودند را شامل شد. این افراد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. این دو گروه از نظر سن حاملگی و عوامل خطر زایمان زودرس مشابه بودند. بین هفته 34-24 حاملگی به یک گروه، روزانه 100 میلی گرم شیاف واژینال پروژسترون داده شد و گروه دیگر به عنوان گروه کنترل تحت نظر قرار گرفتند. به افراد آموزش های لازم داده شد که در صورت انقباضات منظم و ریتمیک به بیمارستان مراجعه کنند و با استفاده از توکودینامومتر برای 60 دقیقه مونیتورینگ انقباضات رحمی به عمل آمد و در صورت واقعی بودن انقباضات، بیمار تحت درمان با داروهای توکولیتیک رایج قرار گرفت و در بیمارانی که علیرغم درمان با توکولیتیک زایمان متوقف نشد، اطلاعات ثبت و جمع آوری شد. پس از جمع آوری داده ها و وارد کردن آن در نرم افزار آماری SPSS نتایج با استفاده از آزمونهای مناسب آماری مانند کای اسکوار، تی تست، تست فیشر و تست من- ویتنی، تجزیه و تحلیل شدند و نتایج در سطح اطمینان 95 درصد گزارش شد.
میانگین سن حاملگی در گروه دریافت کننده پروژسترون (08/2±62/38 هفته) و در گروه کنترل (5/3 ± 88/35 هفته) بود (01/0P<). زایمان زودرس در کمتر از 37 هفته حاملگی در 9/31 درصد خانم های گروه کنترل و در 6/11 درصد گروه دریافت کننده پروژسترون دیده شد (01/0P<). زایمان زودرس در کمتر از 34 هفته در 2/22 درصد خانم های گروه کنترل و 9/2 درصد گروه دریافت کننده پروژسترون دیده شد (01/0P<). سندرم زجر تنفسی، وزن کم تولد، وزن زمان تولد، نیاز به دستگاه مکانیکی، نیاز به بستری در NICU، نیاز به اکسیژن حمایتی و آپگار نوزاد هنگام تولد به طور معناداری بین دو گروه متفاوت بود (01/0P<). درمان با شیاف پروژسترون، تناوب انقباضات رحمی را کاهش می دهد و به این وسیله موجب کاهش زایمان زودرس در خانم های با عوامل خطر زایمان زودرس می شود.