بررسی آلودگی کفش های محیط های استریل و نیمه استریل اتاق عمل بیمارستان توحید سنندج

این پژوهش با هدف بررسی تفاوت میزان آلودگی کفش های دو محیط استریل و نیمه استریل و نیز لزوم تعویض کفش ها در بین دو محیط در اتاق عمل بیمارستان توحید سنندج انجام شد.
جامعه آماری مورد پژوهش کلیه کفش های مورد استفاده در اتاق عمل بیمارستان توحید سنندج بود. کلیه کفش ها به صورت سرشماری در مطالعه وارد شدند. در پایان چهار روز کاری از همه کفش ها نمونه گیری انجام و کشت تهیه شد. در مجموع 160 نمونه از محیط استریل و 160 نمونه از محیط نیمه استریل گرفته شد. محیط های کشت 24 ساعت بعد بازبینی شده و تعداد کلونی های رشد کرده شمارش شدند. تست های آماری مورد استفاده t تست مستقل و کای دو بودند.
در محیط استریل 8/73% و در محیط نیمه استریل 9/74% کفش ها آلوده بودند. میانگین تعداد کلونی های رشد کرده در محیط استریل 67/41865 ± 97/22543 و در محیط نیمه استریل 32/45614 ± 36/29494 بود که اختلاف معنی داری نداشتند (05/0p>). شدت آلودگی دو محیط اختلاف معنی داری با هم داشتند (014/0p=).
با توجه به میزان آلودگی زیاد کفش ها در هر دو محیط، بنظر می رسد که نحوه شست وشو و یا محلول شوینده بکار رفته فاقد توان گندزدایی قابل توجه است و باید مورد تجدید نظر و اصلاح قرار گیرد. با وجودی که میانگین کلونی های رشد کرده در دو محیط با هم اختلاف معنی داری نداشتند، ولی با توجه به اختلاف معنی دار شدت آلودگی دو محیط، نمی توان با قاطعیت ادعا کرد که تعویض کفش در بین دو محیط استریل و نیمه استریل کاملا بی تاثیر است.