بررسی آزمایشگاهی تغییرات ریزسختی مینای دندان شیری متعاقب کاربرد خمیردندان های کرست و پونه کودکان

خمیردندان های حاوی فلوراید تاثیر ضدپوسیدگی پذیرفته شده ای دارند، همچنین در عین حال عامل خطر بالقوه ای برای ایجاد فلوروزیس دندانی در کودکان کم سن و سال هستند. خمیردندان های با غلظت مناسب برای کودکان ایمن تر هستند. هدف از این مطالعه مقایسه تغییرات ریزسختی مینا متعاقب کاربرد خمیر دندان کرست ppm 1100 و کرست ppm 500 و پونه ppm 500 و پونه بدون فلوراید می باشد.
در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی پنجاه و شش دندان ثنایای شیری توسط چسب اپوکسی در استوانه های مکعبی مانت گردیدند. در ابتدا ریزسختی اولیه در فواصل1500 و 1000 و 500 میکرومتری و اندازه گیری میانگین ریزسختی مینا به کمک دستگاه Buhler بر اساس واحد ویکرز به طور اتفاقی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. سپس هر گروه تحت تاثیر محلول دمینرالیزاسیون و چرخه PH-Cycling و سوسپانسیون های خمیردندان ها قرار گرفتند. مجددا ریزسختی مینا بعد از دمینرالیزاسیون و بعد از در معرض سوسپانسیون های خمیردندان اندازه گیری شد. میانگین و انحراف معیار و درصد تغییرات ریزسختی با کمک نرم افزار SPSS و مقایسه آنها از طریق آزمون های Paired t-test، ANOVA و Tukey انجام گردید.
میانگین و انحراف معیار ریزسختی اولیه قبل از آزمایش 29±341 و میانگین و انحراف معیار نهائی ریزسختی مینا در گروه های خمیردندان کرست 1100 و کرست 500 و پونه 500 و پونه بدون فلوراید به ترتیب 6/5±258، 3/9±241، 6/7±248، 4/7±238 و متوسط درصد تغییرات ریزسختی مینا به ترتیب 4/45، 6/28، 4/35 و 7/23 بدست آمد.
متوسط درصد تغییرات ریزسختی خمیردندان های کرست ppm 500 و پونه ppm 500 تفاوت معنی داری نداشتند. تفاوت میانگین ریزسختی مینا بعد از کاربرد خمیردندان های کرست ppm 500 و پونه ppm 500 و پونه بدون فلوراید معنی دار نبود.