پدیده نامطلوب سرمایش موضعی و تاثیر آن بر مصرف انرژی در سامانه های گرمایش از کف ساختمان

در بسیاری از موارد ساکنان ساختمان در فصل زمستان از احساس سرمای موضعی در ناحیه مچ پا و پشت گردن شکایت دارند. در چنین شرایطی افراد برای غلبه بر احساس سرمای موضعی، دمای هوای اتاق را افزایش می دهند و این به معنای افزایش مصرف انرژی است. در ساختمانهای مسکونی با تهویه طبیعی، رخداد پدیده سرمایش موضعی به دلیل وجود پنجره ها و سطوح سرد در ساختمان است. سرعت متوسط و شدت اغتشاش جریان هوا، دو عامل عمده در ایجاد کوران یا سرمایش موضعی ناخواسته است. بیشتر نارضایتی های گزارش شده ناشی از پدیده سرمایش موضعی، در مواردی رخ داده که سرعت متوسط جریان نیز از حد مجاز تجاوز نکرده است. این بدین معنا است که شدت اغتشاش جریان هوا نیز نقش مؤثری در رخداد این پدیده دارد. لذا بررسی پدیده کوران یا سرمایش موضعی ناخواسته در سامانه های گرمایش از کف ساختمان نیز خالی از اهمیت نیست، هر چند در این موارد، سرعت متوسط جریان هوا ناچیز است. در این مقاله به بررسی اثر اندازه پنجره بر ایجاد نارضایتی حرارتی ناشی از پدیده سرمایش موضعی در ساختمانهایی که از سیستمهای گرمایش از کف استفاده می کنند، پرداخته شده است. بررسی ها نشان می دهد که اگر چه اندازه پنجره بر گستردگی محدوده نارضایتی ایجاد شده به دلیل پدیده سرمایش موضعی، مؤثر است، اما این تاثیر به حدی نیست که میزان نارضایتی از مقادیر مجاز استاندارد فراتر رود. بنابراین تبعات نامطلوب ناشی از پدیده کوران یا سرمایش موضعی بر مصرف انرژی، در ساختمانهایی که از سامانه های گرمایش از کف استفاده می کنند چندان چشمگیر نیست. در پایان، محدوده ایجاد نارضایتی در نزدیکی پنجره در دو حالت گرمایش از کف و گرمایش به کمک پانلهای عمودی مقایسه شده است. بررسی ها نشان داد که سیستمهای گرمایش کفی نسبت به پانلهای عمودی از نظر مصرف انرژی و آسایش حرارتی عملکرد بهتری دارند.