بررسی اثر نالتروکسان بر خارش بیماران مبتلا به اگزما

با توجه به نقش گیرنده های اپیوئیدی در درک حس خارش به صورت محیطی و مرکزی، این مطالعه به منظور تعیین اثر نالتروکسان بر خارش بیماران مبتلا به اگزما در مقایسه با پلاسبو انجام شد.
38 بیمار مبتلا به اگزمای خارش دار وارد مطالعه شدند. به صورت دو سوکور، 20 نفر پلاسبو و 18 نفر نالتروکسان (50 میلی گرم روزانه) به مدت 2 هفته دریافت کردند. میزان خارش با معیار دیداری Visual Analogue Scale توسط بیمار گزارش شد که به ترتیب در ابتدای مطالعه، پایان هفته اول و هفته دوم ثبت گردید. یافته ها با آزمون دقیق فیشر و Mann-Withney U تجزیه و تحلیل شدند.
نالتروکسان و پلاسبو هر دو باعث کاهش میزان خارش شدند، اما نالتروکسان در کاهش میزان خارش نسبت به پلاسبو در پایان هفته اول (P< 0/005) و پایان هفته دوم (P < 0/001) مؤثرتر بود. عوارض جانبی (به طور عمده تهوع و خواب آلودگی) در سه نفر مشاهده شد (2 نفر در گروه نالتروکسان و 1 نفر در گروه دارو نما).
نالتروکسان نسبت به پلاسبو در کاهش خارش بیماران مبتلا به اگزما مؤثرتر است. لذا می توان از آن به عنوان درمان کمکی در درمان خارش استفاده نمود.