هوش اخلاقی، درستکاری، مسئولیت پذیری، دلسوزی، بخشش

هدف اصلی این مقاله بررسی مقایسه ای هوش اخلاقی از نگاه بوربا (2005)، لنیک و کیل (2003) با دیدگاه قرآن کریم و ائمه معصومین(ع) بوده است. توجه به هوش اخلاقی که مرز بین نوع دوستی و خود پرستی است، یک ایده آسمانی است. رشد اخلاقی افراد با رفتارهایی که از خود نشان می دهند، رابطه مستقیم دارد. روش این مطالعه، بررسی مفهومی و نظری داده های متون دینی از جمله: قرآن، نهج البلاغه، تحف العقول، بحارالانوار، میزان الحکمه و غرر الحکم بود. نتایج این بررسی نشان داد که:1- از بین اصول عمومی هوش اخلاقی بوربا، (همدردی، هوشیاری، توجه و احترام، خود کنترلی، مهربانی، انصاف و صبر)، متون دینی به اصول هوشیاری، توجه و احترام، خود کنترلی، مهربانی و انصاف اهمیت بیشتری داده است.
2- از بین چهار اصل اختصاصی هوش اخلاقی توسط لنیک وکیل (درستکاری، مسئولیت پذیری، دلسوزی وبخشش)، سه اصل درستکاری، مسئولیت پذیری و بخشش بیشتر مورد توجه متون دینی قرار گرفته است.