بررسی سطح حساسیت سوش های سوسری آلمانی برخی از بیمارستان های تهران نسبت به سموم بندیوکارب، کاربایل، مالاتیون و کلرپیریفوس با روش تماس سطحی (87-1386)

استفاده مکرر از حشره کش ها ممکن است مقاومت سوسری آلمانی را نسبت به سموم حشره کش توسعه دهد. این مطالعه به منظور تشخیص مقاومت سوش های جمع آوری شده سوسری آلمانی از بیمارستان ها نسبت به حشره کش های کاربامات و فسفره طراحی شد. وضعیت مقاومت در 9 سوش جمع آوری شده سوسری آلمانی از بیمارستان ها نسبت به دو حشره کش کاربامات (بندیوکارب و کارباریل) و دو حشره کش فسفره (مالاتیون و کلرپیریفوس)، با روش آزمایش ظروف شیشه ای تشخیص داده شد. برای تشخیص مقاومت سوش های نر بالغ، نسبت به سموم حشره کش، سطح حساسیت هر یک از سوش ها با سطح حساسیت یک سوش حساس شاخص، براساس میزان مرگ و میر حاصل از تماس آن ها با یک غلظت تمایزی مقایسه شد. نتایج آزمون های مرگ و میر چهار حشره کش با نرهای بالغ سوش حساس، نشان داد که غلظت های تمایزی به ترتیب عبارتند از کلرپیریفوس(mg/m263/6)، بندیوکارب (mg/m2 34/66)، مالاتیون (mg/m214/179) و کارباریل (mg/m2 11/390). از 9 سوش نر بالغ، دو سوش به بندیوکارب و دو سوش به کاربایل مقاوم بودند. برخی از سوش ها نیز طیف وسیعی از تحمل را نسبت به مالایتون و کلرپیریفوس نشان دادند. حشره کش های کاربامات، به علت توسعه مقاومت در سوش های سوسری آلمانی، دارای کارآیی لازم در کنترل نیستند. به دلیل افزایش مقاومت به حشره کش های ارگانوفسفره، استفاده از این حشره کش ها توصیه نمی شود. پیشنهاد می شود که مکانیسم های مقاومت نسبت به کلرپیریفوس مطالعه شود تا امکان مصرف تناوبی این ترکیب با حشره کش های گروه پیروتروئید مورد ارزیابی قرار بگیرد.