برآورد بقای نسبی بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی طی سال های 74-1369

نسبت بقای نسبی به عنوان برآوردی از بقای خالص معیار مناسب تری در مقایسه با بقای مشاهده شده و بقای علت ویژه برای تحلیل بقای بیماران سرطانی بر پایه اطلاعات مراکز ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت می باشد. امتیاز عمده این روش این است که به اطلاعات علت مرگ نیازی نداشته و بدین ترتیب متاثر از مسایل مرتبط با بی دقتی، عدم صحت و عدم دسترسی به گواهی های فوت و مسائل ناشی از درمان های پیچیده نمی باشد. این پژوهش با هدف برآورد و بررسی وضعیت بقای خالص بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شده است.
برای محاسبه نسبت بقای نسبی در این کوهورت تاریخی، بقای مورد انتظار بر اساس اطلاعات سالانه مرگ در کشور فنلاند، به عنوان جمعیت استاندارد، برآورد شده است و تعداد 662 بیمار زن با تشخیص سرطان پستان، بر اساس گزارش های پاتولوژی، که در دوره تقویمی 74-1369 به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی مراجعه و تا پایان سال 1379 پیگیری شده اند مورد تحلیل قرار گرفته اند. در این پژوهش برای محاسبه نسبت بقای نسبی از روش دوم ادیرر استفاده شده است. داده های پژوهش با برنامه نویسی تحت نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج حاصله نشان می دهد بقای نسبی سه ساله برای گروه های سنی 44-15، 59-45 و 74-60 به ترتیب برابر 85%، 90% و 80% و برای گروه سنی بالاتر از 75 سال برابر 67% بسیار متفاوت از دیگر گروه هاست. برآورد بقای نسبی برای گروه سنی 59-45 برای دو سال متوالی تقریبا برابر با یک به دست آمد. برای برخی فواصل پیگیری برآورد بقای نسبی بیش از یک به دست آمد.
بر اساس نتایج، احتمال بقا با افزایش گروه های سنی کاهش می یابد. این کاهش برای گروه سنی بالاتر از 75 سال قابل ملاحظه است. هم چنین در گروه های سنی با افزایش سال های پیگیری احتمال بقا ابتدا کاهش و سپس اندکی افزایش می یابد. برای گروه سنی 45 تا 59 نقطه درمان آماری قابل پذیرش است و بقای نسبی در برخی فواصل برای گروه سنی 45 تا 59 و 60 تا 74 بیانگر کیفیت پیگیری نامناسب می باشد.