بررسی اثر جایگزینی سطوح مختلف یونجه خشک با سیلاژ ذرت بر اندازه ذرات جیره و رفتار خوردن گاو های شیری

به منظور بررسی اث ر سطح و نوع علوفه بر خصوصیات فیزیکی جیره و رفتا ر های خوردن گا وهای شیری ازتعداد 8 راس گاو شیرده هولشتین 20 % یونجه خشک + (24 % یونجه خشک + 16 % سیلاژ ذرت 3 (40 % یونجه خشک 2 (4 با جیره هایی شامل 1 * در قالب طرح مربع لاتین 4 40 بود. جیره 4 نسبت به دیگر: 16 % یونجه خشک + 24 % سیلاژ ذرت استفاده شد. نسبت علوفه به کنسانتره 60 (20 % سیلاژ ذرت 4 با افزایش. (P<0/ 1> میلی متر بود (05 / جیره ها دارای بیشترین ذرات 19 < میلی متر و فاکتور موثر فیزیکی و دارای کمترین میزان ذرات 18 و (P<0/05) NDF بین جیره ها افزایش پیدا کرد. جیره 4 نسبت به جیره های 1 و 2 حاوی peNDF و NDF میزان سیلاژ ذرت، میزان و مدت زمان جویدن و نشخوار peNDFI و NDFI بین جیر ه ها، میزان peNDF بیشتری بود. با افزایش سطح سیلاژ ذرت و میزان peNDF جیره 1 نسبت به دیگر جیر ه ها مدت زمان کمتری. (P<0/ بیشتری بود (05 peNDFI افزایش یافت. جیره 4 نسبت به دیگر جیره ها دارای گاو های جیره 1، به مصرف انتخابی علیه ذرات بلند روی آورده بودند. چربی شیر و اسیدیته. (P<0/ صرف خوردن و جویدن کرده بود (05 6 رسید. / 5 و در نهایت به 0 /95، 5/ 5 به 87 / شکمبه بین جیره ها تفاوت معنی داری نداشت؛ اما با تغذیه جیره های 1 تا 4 اسیدیته شکمبه از 6 بنابراین، افزایش سطح سیلاژ ذرت تا سطح 60 درصد بخش علوفه ای جیره از سویی سبب افزایش مصرف ماده خشک و از سوی دیگر با pH بهبود محتوای دیواره سلولی، محتوای دیواره سلولی فیزیکی موثر و ساختار فیزیکی جیرها سبب افزایش در میزان فعالیت جوی دن و شکمبه و در نهایت حفظ درصد چربی شیر شد