تاثیر گوگرد و دفعات محلول پاشی با کود کامل میکرو بر عملکرد و کیفیت دو رقم پیاز

با مصرف متعادل کودها بر اساس آزمون خاک و استفاده از کود گوگردی (به همراه تیوباسیلوس)، همراه با کود کامل میکرو ممکن است علاوه بر افزایش تولید، کیفیت محصول به خصوص خاصیت انباری پیاز بهبود یافته و میزان تجمع نیترات در سوخ کاهش یابد. بر این اساس آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال (1381 و 1382) در منطقه نیشابور اجرا شد. ارقام پیاز (قرمز آذرشهر و سفید قم) در کرت های اصلی و مقادیر گوگرد (عدم مصرف گوگرد، 150، 300 و 450 کیلوگرم در هکتار) و دفعات محلول پاشی با کود کامل میکرو (بدون محلول پاشی، 1، 2 و 3 بار محلول پاشی) با غلظت 6 در هزار، در کرت های فرعی در چهار خط شش متری به فاصله ردیف های 30 سانتی متر کاشته شدند. نتایج تجزیه واریانس مرکب بر روی داده ها نشان داد نسبت ارتفاع به قطر پیاز، تعداد لایه های خوراکی، میزان غلظت گوگرد و نیتروژن (به صورت نیترات) در ارقام پیاز از نظر آماری اختلاف نداشتند ولی ضخامت گردن، چند قلویی، میزان غلظت پتاسیم و مس تحت تاثیر عوامل آزمایشی قرار گرفتند. بررسی اثر متقابل سال × رقم نشان داد بین تعداد چند قلویی، تعداد لایه خوراکی و میزان غلظت مس و عملکرد سوخ تفاوت آماری وجود دارد. مصرف 450 کیلوگرم در هکتار کود گوگردی (به همراه باکتری تیوباسیلوس) و دو بار محلول پاشی با کودهای میکرو در تیمارها باعث شد تا بالاترین تجمع پتاسیم در سوخ ها حاصل شود. عملکرد سوخ تحت تاثیر سال، رقم و میزان مصرف کودهای گوگردی قرار گرفت ولی میزان و دفعات محلول پاشی اثر معنی داری بر عملکرد نداشت. مصرف 150 کیلوگرم گوگرد در هکتار میزان تجمع نیترات در سوخ ها را کاهش داد، ولی دو بار محلول پاشی با کود کامل میکرو میزان تجمع نیترات را در رقم قرمز آذرشهر به طور معنی داری افزایش داد (ppm 4/195). در این تحقیق دو بار محلول پاشی با کود کامل میکرو (غلظت 6 در هزار) همراه با 450 کیلوگرم در هکتار کود گوگردی، میزان تجمع نیترات در سوخ ها را به طور معنی داری کاهش داد.