چرایی اعتراف معصومان (ع) به قصور و کوتاهی

در بسیاری از ادعیه و مناجات های ماثور از امامان معصوم علیهم السلام تعابیری به کار رفته است که گویا آن بزرگواران مرتکب گناه شده اند! این شبهه با اعتقاد ما مبنی بر عصمت ایشان ناسازگار است. به راستی به چه دلیل انبیا و ائمه اطهار علیهم السلام به خود نسبت گناه داده و به درگاه ربوبی توبه و استغفار می کنند؟ در پاسخ به این شبهه، پاسخ هایی ارائه شده است.
اجمالا در این زمینه باید گفت: هرچند انبیا و ائمه اطهار علیهم السلام انسان های کامل، صاحب مقام عصمت و از هرگونه خطا و لغزش مصون هستند اما هم ایشان، آن گاه که در برابر عظمت و کبریایی و جلال و جبروت خدای متعال قرار می گیرند و نعمت های بی کران خداوندی را که به بشر و ایشان عطا فرموده است به یاد می آورند، بی اختیار با خضوع و خشوع در برابر عظمت الهی زبان به تضرع می گشایند و از اینکه به لطف و کرم الهی از وساس شیطانی محفوظ مانده، خدای را شاکرند.