پلی مورفیسم ژن های اینترفرون گاما 874+ و اینترلوکین ده 1082- در افراد سالم

برخی از پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتوری یا سایر توالی های تنظیم کننده ژن سایتوکاین ها قرار دارند و با افزایش یا کاهش سطح تولید سایتوکاین ها در ارتباط هستند. هدف از انجام این تحقیق بررسی پلی مورفیسم ژن های اینترفرون گاما (874+) و اینترلوکین ده (1082-) در جمعیت سالم می باشد.

109 فرد سالم در مطالعه شرکت کردند. برای تعیین ژنوتایپ های افراد فن ASO -PCR اجرا شد.

فراوانی آلل های A و T ژن اینترفرون گاما (874+)، به ترتیب 92/50 درصد و08/49 درصد می باشد و بیشترین فراوانی ژنوتایپ ها مربوط به A/T با فراوانی 13/54 درصد است. فراوانی آلل های A و G ژن اینترلوکین ده (1082-) نیز به ترتیب 92/50 درصد و 08/49 درصد می باشد و در این مورد همچنین فراوانی ژنوتایپ A/G با اختصاص 33/96 درصد بیشترین بود.

آلل های A و T در ژن اینترفرون گاما (874+) در تعادل هاردی – واینبرگ بودند درحالی که آلل های A و G در ژن اینترلوکین ده (1082-) از قانون هاردی واینبرگ تبعیت نمی کردند.