کلاژن IV و نقش کلیدی آن در تکامل غشاء پایه شبکیه موش

غشاء پایه ناحیه تخصص یافته ای از ماتریکس خارج سلولی است که نقش های مختلفی از قبیل تنظیم تکامل، تکثیر و ایجاد بستری برای مهاجرت های سلولی را بر عهده دارد. از ترکیب های غشاء پایه، کلاژن نوع IV ساختار اصلی آن را تشکیل می دهد. شبکیه از اندام های هدف در بیماری هایی نظیر دیابت است که به علت تغییر غشای پایه دچار رتینوپاتی می شود. رتینوپاتی و نفروپاتی دیابتی از عواملی است که تشخیص زود هنگام آنها به درمان بهتر کمک کرده و از مرگ و میر این بیماران جلوگیری می کند.
ارزیابی نحوه ظهور و توزیع کلاژن نوع IV در مرحله های جنینی و پس از تولد در غشای پایه شبکیه.
24 موش باکره نژاد Balb/cدر شرایط استاندارد محیطی و غذایی نگهداری شدند. بعد از جفت گیری، ایجاد پلاک واژینال در آنها به منزله روز صفر حاملگی تلقی شد. سپس، از روزهای 13 تا 18 حاملگی، روزانه دو موش قطع نخاع شده و سر جنین ها ثابت و آماده سازی بافتی شد. کلاژن نوع IV با پادتن اختصاصی ردیابی شد. مشابه این عمل نیز در نوزادان 1 تا 5 روزه صورت گرفت.
کلاژن نوع IV از حدود روز شانزدهم جنینی در غشاء محدودکننده داخلی و خارجی ظاهر شده و تا پایان دوره جنینی بر مقدار این واکنش افزوده می شود. بررسی های مربوط به روزهای بعد از تولد نیز نشان داد که واکنش غشای پایه شبکیه تا روز سوم به حداکثر می رسد، اما پس از آن تغییر چشمگیری نمی کند.
تکامل شبکیه وابسته به حضور پروتئین های مختلفی است که از میان آنها کلاژن نوع IV اهمیت ویژه ای دارد.