بررسی میزان بروز و نتایج بالینی اعمال جراحی انکساری مجدد قرنیه

تعیین میزان بروز، عوامل همراه و نتایج بالینی اعمال مجدد پس از جراحی لیزری انکساری قرنیه.
روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر از مجموع بیمارانی که در حد فاصل اول فروردین 1384 تا پایان آذرماه 1385 تحت اعمال جراحی لیزری انکساری قرنیه قرار گرفته بودند، پرونده مواردی که تحت عمل مجدد قرار داشتند وارد مطالعه شد و حدت بینایی با و بدون اصلاح و عیب انکساری اسفروسیلندر قبل و بعد از عمل مورد مقایسه قرار گرفت.
در طول 21 ماه از مجموع 10311 چشم از 5257 بیمار، 63 چشم (6/0 درصد) تحت یک یا دو عمل مجدد قرار گرفته بودند. متوسط فاصله زمانی بین عمل اول و عمل مجدد 20116 روز بود. میانگین ± انحراف معیار عیب انکساری معادل کروی قبل از عمل اول در چشم هایی که تحت عمل مجدد قرار گرفته بودند به طور کلی 17/3±40/4- دیوپتر (محدوده 88/5- تا 25/14-)، در بیماران گروه لیزیک 28/3±58/4- دیوپتر (محدوده 25/14- تا 18/5) و در بیماران گروه PRK 61/1± 73/2- دیوپتر (محدوده 13/5- تا 8/0) بود. این مقدار قبل عمل مجدد بیماران به طور کلی 97/1±13/1- دیوپتر (محدوده 25/4- تا 3+) که در بیماران گروه لیزیک 71/1±25/1- (محدوده 25/4- تا 3+) و در بیماران گروه PRK 7/1±45/0- دیوپتر (محدوده 75/2- تا 5/1+) بود. قبل از انجام عمل مجدد، تنها 30 درصد بیماران حدت دید بینایی اصلاح نشده 40/20 یا بهتر داشتند ولی پس از عمل مجدد 100 درصد بیماران به حدت بینایی مذکور دست یافتند.
انجام اعمال انکساری لیزری مجدد می تواند یک روش درمانی ایمن، موثر و مطلوب در درمان عیوب انکساری باقی مانده از عمل اولیه باشد. فراوانی اندک اعمال جراحی مجدد در میان بیماران، می تواند نمادی از نوموگرام های مناسب، پاسخ مطلوب نژاد ایرانی به جراحی های مزبور و یا مقاومت جراحان در مقابل انتظارات بیماران باشد.