نقش دو نسل از فیلم سازان مولف در پیشرفت سینمای ایران

مقاله حاضر به مقایسه دو نسل از فیلم سازان مولف از نظر نقش ایشان در پیشرفت سینمای ایران می پردازد. از این رو در دو سطح پیش می رود: 1- تعیین و معرفی فیلم سازان مولف سینمای ایران (بر مبنای تئوری مولف که اولین بار توسط منتقدان فرانسوی نشریه کایه دوسینما در دهه پنجاه میلادی مطرح شد).
2- تعریف پیشرفت در سینما و تعیین شاخص های پیشرفت سینمای ایران که عبارتند از: موفقیت تجاری: فروش داخلی (یا تعداد تماشاگر) در تهران، و فروش خارجی به معنی صدور فیلم برای نمایش عمومی در خارج از کشور.
3- موفقیت هنری: جایزه جشنواره های داخلی و خارجی و آرای منتقدان (بر مبنای امتیازهای داده شده به بهترین های هر سال در ماهنامه فیلم).
یافته های این تحقیق نشان می دهد که: الف. فیلم سازان مولف نسل قدیم از تشخص و انسجام بیشتری در جهان فیلم برخوردارند تا فیلم سازان مولف نسل جدید.
ب. گروه اول نقش بیشتری در پیشرفت سینمای پس از انقلاب ایران داشته اند تا گروه دوم. این بدان معناست که سینماگران مولفی که دگرگونی های کمتری در مولفه های فیلم هایشان پدید آمده(نسل قدیم مولف)، موفق تر بوده و توزیع فراوانی شاخص های پیشرفت در مجموع آثارشان بیشتر از فیلم های مولفان نسل جدید است.