گروه اسمی در گویش تالشی

گروه اسمی به بخشی از نظام نحوی اطلاق می شود که از یک اسم به عنوان هسته و یک یا چند وابسته پیشین یا پسین ساخته شده باشد. بررسی گروه اسمی، به ویژه ترتیب و توالی وابسته ها در زنجیره این گروه، از مشخصه های اصلی و مهم در تحلیل های رده شناختی زبان ها محسوب می شود.
در این مقاله، گروه اسمی گویش تالشی و جایگاه وابسته های آن مورد بررسی قرار گرفته است. در تالشی وابسته های پیشین اسم، حداکثر شش عضو، و وابسته های پسین پنج عضو دارند که به ترتیب، قبل یا بعد از اسم (هسته) می آیند و آرایش آنها نسبت به هسته تابع قواعد خاصی است. تغییر جایگاه وابسته ها، اغلب زنجیره کلام را غیر دستوری، و گاه ساخت معنایی را دگرگون می کند. در مواردی نیز وابسته ها در توزیع تکمیلی با هم هستند.
بر اساس تحلیل این مقاله، گویش تالشی در رده بندی زبان ها، از گروه زبان های هسته پایانی محسوب می شود، زیرا مختصات آن را به نحو آشکاری حفظ کرده است. با این حال، برخی از ساخت های آن در مرحله میانی تحول قرار دارد.