تاثیر تمرین های حس عمقی-کششی و قدرتی در بهبود عملکرد اندام تحتانی افراد با سندرم استرسی تی بیا

سندرم استرسی تی بیا در دسته ضایعات استفاده زیاد (over use) تقسیم بندی می شود. ورزش های قدرتی و کششی عضلات برای درمان و پیشگیری این سندرم توصیه می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ورزش های قدرتی و حس عمقی-کششی بر شدت درد و ناتوانی در بیماران با سندرم استرسی تی بیا می باشد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی در زاهدان انجام شد. 20 بیمار با درد ساق به طور تصادفی در دو گروه، تمرین حس عمقی-کششی (10 مورد) و تمرین قدرتی (10 مورد) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت دو هفته ورزش ها را انجام دادند. نتایج بر اساس پرسشنامه ناتوانی اندام تحتانی، دامنه حرکتی مفصل، قدرت عضله و رتبه بندی شدت درد (visual analogue scale - VAS) قبل و بعد از درمان جمع بندی شد. داده ها نیز بر اساس آزمون های غیر پارامتریک من ویتنیU و ویل کاکسون تحلیل شدند.
در گروه ورزش های حس عمقی-کششی میزان درد از 8/1 ± 4/6 به 4/1 ± 2/3 (05/0< P) و در گروه ورزش های قدرتی از 2/1 ± 4/6 به 2/1 ± 0/3 تغییر یافت (05/0< P). نمره پرسشنامه ناتوانی قبل و بعد از ورزش های حس عمقی-کششی و قدرتی از لحاظ آماری معنادار بود (05/0< P). تحلیل داده ها نشان داد که تفاوت مشخصی بین دو گروه ورزشی در درد و ناتوانی عملکرد اندام تحتانی وجود ندارد) 05/0. (P> نتایج این مطالعه اثرات ورزش های قدرتی و حس عمقی-کششی را در کاهش ناتوانی و درد بیماران مبتلا به سندرم استرسی تی بیا در کوتاه مدت تایید می کند.